De verandering
Mijn buurman en ik hebben samen al van alles meegemaakt.
Het begon met een gewoon praatje en omdat ik veel alleen zat nodigde hij mij uit om eens koffie bij hem te drinken.
In die tijd was ik net overnieuw begonnen en probeerde ik voorzichtig op mijn eigen benen te staan.
En waar ik behoorlijk veel moeite mee had: mijn verleden was niet zo mooi om naar terug te kijken.
Maar ik ging dus op de koffie bij mijn nieuwe buurman, wel 2 straten verder op maar ik was allang blij dat ik naar iemand toe kon gaan.
want ik had nog maar weinig en zeker geen vrienden meer.
Na een tijdje wist mijn buurman mijn hele doen en laten. Ik ben altijd heel eerlijk geweest en heb nooit het nut van liegen ingezien.
Achteraf - nu zes jaar later - ben ik gaan beseffen wat hij voor goede man hij is.
Ik heb jaren geprobeerd nieuwe kennissen te krijgen door vrijwilligerswerk te doen. Maar het enige wat ik steeds meer zag dat mijn verleden mij grote problemen ging geven.
Ik paste echt niet in het straatje en voelde mij doodongelukkig, alleen mijn buurman was daar als ik huilend alles aan hem stond uit te leggen.
Na een aantal jaren werd ik zijn echte buurvrouw: er staan nog maar drie huizen tussen ons en ik moet eerlijk zeggen: wij hebben in die periode wel eens ruzie gemaakt dat het hele huis stond te trillen.
Maar we waren na al die jaren nog steeds niet meer dan buren.
En ineens was het daar - gevoelens > gevoelens voor elkaar, ik besefte dat hij er altijd was als ik ziek was en dat hij mij hele verleden kende zonder mij er op te veroordelen.
Dito andersom: mijn buur is beslist geen makkelijke man en ook hij heeft zijn verleden, maar ik ben er altijd voor hem.
Wij accepteren elkaar zonder vooroordelen en wij hebben dan geen roze bril gehad naar elkaar toe, maar dat er iets is dat is wel zeker.
Dus wij hebben besloten om te proberen onze vriendschap wat uit te breiden.
Hoe is het mogelijk na zes jaar, maar ik voel mij toch een soort van gelukkig en mijn buur ook.
Is dat toch niet een klein roze brilletje? Ik denk het wel.
Geplaatst in de categorie: vriendschap
Nu maar afwachten of het zal gaan zoals wij het graag zouden willen.
Felicitaties, Eva! Ik wens jullie veel mooie jaren samen.