Boom

‘Meneer Barlage?’ Een vrouw van middelbare leeftijd stak haar hoofd om de hoek. Shit, dacht ik, dat is mijn tandarts niet. Zeker de kaakchirurg. Die verstandskies moet er ook nog eens uit. En ik voelde me al zo gammel. Een dag na Pasen. Ik kwam toch voor een eenvoudig vullinkje.
‘Volgt u mij maar.’ Helemaal naar het einde van de gang. Ik stap binnen, oh, toch de tandarts met zijn rooie Zweedse klompen. Wat eigenaardig. Die zit toch altijd meteen naast de ingang.

‘Hallo, gaat U zitten.’ Behoedzaam vlei ik mij neer. ‘Een a4-tje, a5-je en een a6-je’, hoor ik hem zeggen. Dat klinkt niet goed.
‘En was Evert er ook bij?’ zei de assistente. ‘Ja en Govert. Ja, meneer Barlage, ik heb mijn hand gekneusd met het verhuizen van een boom.’ O, jee. Wat een mazzel dat Evert en Govert erbij waren. Ik keek opzij, nou nog een geluk bij een stuk ongeluk, het was de linkerhand.
‘Dat was even schrikken’, zei ik. Wat moet je anders zeggen? ‘Een boom? ...’
‘Ja met de ambulance naar het Onze Lieve Vrouwengasthuis. Zo... en nu gaan we die vulling even doen.’ Gelukkig maar.
‘En, was de Paus op de televisie in de eerste hulp?’ zei de assistente, waarvan ik inmiddels het ernstige vermoeden had, dat het zijn moeder was.
‘Nee’, zei de tandarts, ‘gek hè, dat zou je toch verwachten in het Onze Lieve Vrouwen. Een verdoving is in dit geval niet nodig toch, meneer Barlage?’
‘Nee, ik ben een harde’, zei ik humorvol.
‘Maar we kwamen in een kamer met een lamp en een stoel, dus we hebben nog even tandartsje gespeeld. Je moet toch wat, we blijven lachen ondanks alles.’

Probeer dat maar eens, dat lachen, met een gekneusde ribbenkast, een terugkerende blessure uit mijn eigen pechvolle leven.
‘Nou, even een klemmetje erop meneer Barlage, is wat ongemakkelijk.
Zijn dat Crocs, die je aan hebt?’
‘Ja’, zei Mams, ‘maar deze hebben geen zooltje, je staat meteen op het plastic. Ach, je betaalt alleen voor de naam, ik vind ze afschuwelijk, maar ze zitten heerlijk.’
‘Ja’, zei de tandarts op zijn klompen, ’ze zijn niet om aan te zien.’ Zijn moeder for sure. Of een tante.
‘Gek hè, dat ze bij de Senseo geen pads hebben voor een sterke bak koffie.’ Verdomd, ze heeft gelijk, voor een goeie bak koffie moet je tegenwoordig naar Albufeira.
‘Als u wat voelt, moet U het zeggen, meneer Barlage.’

Buiten wat kramp in mijn gekromde tenen ging het prima. Dat moet gezegd. Ik keek naar buiten. Ach, nog een minuutje of tien en ik zit in de zon in het Vondelpark achter een koud biertje.
‘U kunt bij het spoelen beter uw ogen even dichtdoen, meneer Barlage.’ Ik sloot mijn ogen en dacht aan de naaldloze kerstboom op mijn balkon die daar al twee jaar staat. Er hangt nog een geinig Boeddha-beeldje in. Die moet ook nodig eens verhuisd worden.

Tandartsbezoek Tanda Tandarts Kneuzing

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.7 met 27 stemmen 1.022