Mensen die zichzelf "gewoon" noemen doen dat uiteraard op grond van verschillende motieven. Ik ben in mijn herinnering de volgende tegengekomen:
1. jongeren uit de onderste lagen van de samenleving (zoals ikzelf) die zich daaraan wilden ontworstelen en hun uitspraak met een zekere agressie deden of als verdediging tegen de beschuldiging zich heel wat te vinden
2. personen die zichzelf helemaal niet gewoon vonden, maar een gevoel van samenhorigheid wilden veroorzaken (o.a. Toon Hermans)
3. gewichtigheden die zichzelf belangrijk of bijzonder vonden en dus tegenspraak verwachtten m.b.t. hun kwalificatie (narcisten, vermoed ik)
4. verlegen mensen die hun uitspraak deden na een compliment over een bijzondere prestatie
5. personen die zich tot spreekbuis van de gewone man willen maken, maar door hun optreden en uitingen tonen dat ze het niet zijn
Ik heb geen studie van het verschijnsel gemaakt en pretendeer daarom niet volledig te zijn.
Geplaatst in de categorie: psychologie