Mijn eerste liefde
Elke dag stel ik mezelf de vraag..waarom gaat dit gevoel niet over, geen moment rust in mijn hoofd, ik blijf maar aan hem denken. Ik ben een gelukkig getrouwde vrouw, en heb de mooiste dochter gekregen.
Maar elke nacht voordat ik mijn ogen sluit, elke ochtend als ik mijn ogen weer open, dan denk ik maar aan één persoon.
Zal hij me kunnen voelen? Zou hij ook aan mij denken..Dit mag niet, en ik moet hier een einde aan maken denk ik dan..ik probeer hem te ontwijken, maar op een of andere manier, is het voorbestemd dat onze ogen altijd weer tegen over elkaar staan.
Ik wil mijn hand over zijn ogen strelen, en zeggen hoeveel ik van hem hou en dat ik hem nooit ben vergeten, maar voor er een woord uit mijn mond komt, zie ik zijn ogen al mijn vragen en woorden beantwoorden.
Ik wil de wereld laten, en met hem mee gaan..maar plotseling verdwijnt hij, net als elke keer...
Geplaatst in de categorie: emoties