Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Oud leed

'Is it the pain of the drinking or is it something else?'
[Neneh Cherry]

Mensen, doe niet als ik, verstik je woede niet, want het leven wordt een hel en uitzicht is er niet, wellicht uitkomst, maar lang, zeer lang zal het duren. De moed om daar te komen waar ik als depressief kind de mist ben ingegaan, hoe ik verdwaalde in mijn eenzaamheid vol hakbijlen in mijn lichaam, hoe ik geestelijk van ijsschots naar ijsschots sprong, graatmager, zonder voedsel, achtervolgd door bloedhonden en heksenjagers. Hoe ik zonder benen en zonder armen die halsbrekende toeren moest vervullen, hoe het alsmaar zwarter werd, in mij en om mij heen. Hoe ik ontstellend boos was op mijn tirannieke, korthoudende, onderdrukkende, isolerende, deprimerende ouders, maar te bang was om het te uiten, omdat dat daadwerkelijk levensbedreigend was. Ze zouden er nog meer schepjes bovenop doen, dat was wel zeker, de gevangenisdirectie niet bekritiseren, dan zou je in je eigen vingers snijden, wat ik toch al deed. Dit was hun grootste verbod: Gij zult niet boos worden! Überhaupt geen emoties uiten! Dat werd hoe dan ook dubbel zo hard afgestraft. Later bevestigden mijn psychiaters dat die doodsangst gegrond was. Ik droomde ook vaak dat ik achtervolgd werd door de nazi's. Mijn broer had dezelfde ervaringen, ook hij voelde zich een Vietnamveteraan of zelfs een concentratiekampoverlevende. Dan vermoordde ik nog liever mijzelf, zo boos was ik op mijn harteloze, satanische beulen! Ik gaf mijn lever de zware opdonders die ik hen had moeten geven! Alcoholisme, nog zo'n dodelijke erfenis van hen. Maar de pijn laat zich niet verdringen, verdrinken, ik zal winnen tussen de innerlijke veldslagen door. Er zijn al gelijkgestemde woudbewoners, die ik hoor schreeuwen en zij mij. Ik ben zo blij dat zij er zijn. Tenslotte ontsnapten Hans en Grietje toch ook, nadat ze de Heks in de oven duwden. Mijn thuissituatie was een zenuwslopend moordhol, veel erger dan een gesticht, inderdaad gekmakend. In een gesticht kwam ik tot rust, een verademing, een paradijs vergeleken met die vroegere hellesferen. Hun doem was de totale verlating (een makkie voor levende doden, maar dodelijk voor kinderen) en de stekende pijn die zij mij hebben aangedaan, staat gelijk aan de meest gruwelijk, sadistische folteringen. 'Hell is for children', zong Pat Benater terecht. Ik draaide het vaak. Opstandig, woest. Toen waren zij machtiger, ja, maar nu niet meer en misschien staat het belachelijk of heeft het geen enkele zin meer, toch hoop ik dat het mij ooit totaal verlost van het oude verdriet, waar ik dagelijks in omkom. O, valse, egoïstische ouders, ik ben ontstellend boos op jullie en ik heb het godzijdank her en der grotendeels eruit geslagen dankzij vele therapeuten. Het leeuwendeel kan ik er niet uitslaan, dat zit veel te diep en heeft mijn persoonlijkheid al als baby getraumatiseerd, misvormd, tot een gehandicapte veroordeeld.

Schrijver: Joanan Rutgers, 14 oktober 2010


Geplaatst in de categorie: woede

5.0 met 3 stemmen 217



Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
Wee
Datum:
17 oktober 2010
Jij hébt iets in je schrijven ... Ik kan niet anders dan mij aansluiten bij Fabiola en Günter.
Naam:
Fred
Datum:
17 oktober 2010
Dit verwijt klinkt bekend, ik heb mijn kinderen uitgelegd dat ik aan een verwachtingspatroon dacht te voldoen. Onwetend waar ik aan begon....
Naam:
Günter Schulz
Datum:
16 oktober 2010
Email:
ag.schulztiscali.nl
Fabiola (waarom voelt het, haar reactie lezend, voor mij alsof ik haar ergens van ken?) had het niet treffender kunnen omschrijven. Ook ik schaar mij achter haar complimenten en ben al lang niet meer verbaasd over zoveel creativiteit: bijna 350 inzendingen in 20 maanden met een hoog literair gehalte. Blijf schrijven, Joanan - ik blijf jouw inzendingen met belangstelling lezen!
Naam:
Fabiola
Datum:
15 oktober 2010
Ter troost: "an unhappy childhood is a writers goldmine"- en dat lees ik doorheen al je inzendingen hier toch ook. Complimenten. Doe maar een literair boek(je) over je trauma's open. Het is nooit te laat.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)