Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Venwoude bedankt!

'Venwoude' ligt in de bossen tussen Utrecht en Amersfoort en het is nog steeds een therapeutisch centrum, al is het dat niet meer voor mij, ooit was dit wel het geval en ik heb er vreselijk veel aan te danken. Ik heb er dan ook diepe ervaringen beleefd, die normaal niet te ervaren zijn, maar wel via de bio-energetische oefeningen, gestimuleerd door werkelijk zeer betrokken leraars en leraressen. Ik heb er de basiscursus Emotioneel Lichaamswerk gedaan en een zweethutceremonie met het Indiaanse opperhoofd Archie Fire Lame Deer.

Ik weet nog goed hoe mijn eerste contact verliep, dat was een diepgravend gesprek met de energieke en verlichte Ketan (Evelien) Hogeweg. Ze zei me dat het daar geen psychiatrische kliniek was, maar dat er tegen iedereen onbevooroordeeld werd aangekeken. Psychiatrie was taboe en achterhaald op Venwoude. Dat sprak me direct aan, na jarenlange toestanden in de psychiatrie, waar ik veel van geleerd had, maar wat niet echt aansloot bij mijn diepste mensbeeld. 'Zoekt en gij zult vinden', was een van mijn lijfspreuken, ik schrok nergens voor terug, als ik er maar zinvol van kon leren. Ik was een nogal geremd persoon in die tijd, toen Ketan losjes en vrolijk naast me ging zitten, vond ik dat zalig, die mooie, doorleefde vrouw zo dichtbij en zo relaxt, zo wilde ik ook graag zijn. Ze zat naast me alsof ze mijn geliefde en beste vriendin was, ik was meteen ontdooit, haar technieken begreep ik nog niet helemaal, maar dat ze een besmettelijke spontaniteit uitstraalde, dat fascineerde me bovenmate. Ik besloot dan ook om met de cursus te beginnen.

Het bestond uit allerlei fysieke oefeningen, best uitputtend, dansen op de muziek van Gabrielle Roth en Nirvana, rebirthingsessies en intiem contact maken, van oog tot oog en zonder smoesjes. We leerden te schreeuwen, te huilen en te lachen. Zo ging ik een keer voor een jonge vrouw staan en zei ik heel boos: 'Ik vind dat jij heel erg grote borsten hebt!'. Zoiets werkt bevrijdend. Een andere jongedame kwam voor mij staan en schreeuwde: 'Volgens mij heb jij 'het' nog nooit gedaan!'. Had ze geen gelijk in, maar het hielp haar geblokkeerde emoties te uiten. Er werd gewezen naar de hoek van de zaal, dat daar de condooms lagen, want ja, vele stafleden kwamen uit de Osho-cultuur en dat bleef merkbaar. Het centrum was opgericht door Ted Wilson, een pionier op het gebied van zelfbevrijding. We kwamen in andere lagen van ons mens-zijn terecht en we ontdekten een betoverende liefde voor elkaar, het leek wel een sprookje, maar het was diepere realiteit. Het vegetarische eten was verrukkelijk en de biersoorten overigens ook. Mijn jongste broer deed er de 'Ontketening' en hij logeerde er door als klusser te werken. Ook hij was dolenthousiast over de baanbrekende activiteiten daar. Alles zal nu weer anders zijn, zo gaat dat, maar ik ben Venwoude eeuwig dankbaar voor toen.

Ik deed er ook eens een mannenzweethut met het opperhoofd Archie Fire Lame Deer, wat een unicum was. Naakte mannen in een meer dan bloedhete hut en Archie, die ons begeleidde via zang en gebed. Iemand ging zomaar met zijn hoofd tussen mijn benen liggen, ik liet hem maar. Het sissen van het water op de gloeiende kolen, het inademen alsof je je longen verbranden doet, zo heet, en het continu stroomafwaarts zweten, later buiten uitdampen in het gras, visioenen zien, van de kaart zijn, compleet geleegd, muisstil inslapen.
Nooit vergeet ik Archies blik naar mij, toen we elkaar toevallig ergens tegenkwamen, alsof hij mij schouwde tot op de diepste bodem van mijn ziel.

Wat ik toen allemaal durfde, durf ik nou niet zomaar meer, maar wellicht is dat ook allemaal niet meer nodig en heeft het zijn doel bereikt, dat is mooi. Een mens kan toch ook niet zijn hele leven blijven uitproberen, op een gegeven moment is dat genoeg geweest en ben je uitgekristalliseerd. Dan ontstaat er een diepe, onvermurwbare vrede in jezelf en kun je zelf je wijsheden exploiteren. Maar ik wil hierbij Venwoude extra in het zonnetje zetten, want de mensen die daar nu nog werken, hebben het werkelijk begrepen. Wat? Liefde!

Schrijver: Joanan Rutgers, 4 november 2010


Geplaatst in de categorie: bedankt

2.8 met 6 stemmen 878



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)