Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

In wezen verlegen

Als kind kon ik al een vuurrode boei krijgen bij het minste geringste, zo benauwd zat ik in elkaar, was ik door mijn omgeving gevormd, een opmerking over erotiek gegoten in een mop deed me zweten van top tot teen, vanuit mijn buikstreek steeg er een onbedwingbare hitte omhoog, een lavastroom, die al gauw mijn gelaat rood deed kleuren, ik keek op allerlei manieren weg van de omstanders om niet de confrontatie met mijn schaamte aan te gaan.

'Hé, wat zie je opeens rood!', was een kreet, die ik vaak hoorde, omdat het ook geregeld ontstond, tot mijn grote ellende, want ik schaamde me dan om mijn schaamtesignalen, soms stond ik op knappen en rende ik of schuifelde ik zo onzichtbaar mogelijk naar de gang, de keuken, de tuin, mijn slaapkamer.

Mijn eerste kennismakingen met jonge vrouwen brachten mij ook in hoge mate in verlegenheid, het feit dat ik zo dicht bij het andere geslacht kon komen, was me altijd te heet onder de voeten, een steelse blik van mij naar een bollingvorm in een bloes, deed me alweer met een brandende kop in de afgang gaan, want al die verlegen kenmerken maakten me steeds buitensporiger en eenzamer, zonder dat ik dat zelf wilde, ik wilde het liefste het tegendeel, warm contact met lieve en mooie vrouwen, maar mijn verlegenheid verpestte alles en ik deed er alles aan om die handicap te verbloemen, maar de bloedstroom viel niet te misleiden.

Later kwam ik op naaktstranden en gek genoeg had ik het daar niet, is verlegenheid een afwijking van de geklede mens? Ik vermoed van wel, want op stranden met vrouwen in bikinislipjes werd ik geheid weer armzalig rood, wanneer mijn blik een bollende, gleufachtige zwemslip zoende, in gedachten. Door de religieuze omgevingen kreeg ik vaak een boei, vanwege het gehamer op zonde- en schuldbesef, er golfden rivieren van zweet via mijn oksels naar mijn liezen. Het zien van de pruilende lippen van een zwoele jongedame in de kerkbanken, deed zelfs zweetdruppels op mijn gloeiende voorhoofd verschijnen. Religies creëren erotische wrakken. Veel schaamte heeft veel erotisch genot de grond ingeboord, waar ik eeuwig spijt van heb.

In het klooster in Egmond had ik extreem veel last van mijn verlegenheid, ook plaatsvervangende schaamte vergalde mijn leven al jarenlang, ik kon mij schamen voor een ander, die in mijn denkbeeld schaamtevol werd getorpedeerd. In de koorbanken maakten de strenge woorden van God/Jahweh/Allah mij dikwijls in de ongezonde positie van een rood, dus schuldig gelaat, dacht men toch.

Maar schaamte grenst aan diep verdriet en dat beseft men niet. Mijn toenmalige kloosterbroeder Rinus zei altijd dat het één van de zeven schoonheden is en dat stelde me gerust. Dat draaide de betekenis om. Dat maakte me blij en schonk me verlichting. Sindsdien hanteer ik het rood worden en kan het me geen ene zier meer schelen of ik knetterrood word tussen de mensen.

Natuurlijk was ik liever een harige slingeraap.

Schrijver: Joanan Rutgers, 14 december 2010


Geplaatst in de categorie: emoties

3.8 met 5 stemmen 308



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)