Keltische Folk

Archie Fire Lame Deer, een Indiaans Lakota-opperhoofd, met wie ik eens een zweethutceremonie meemaakte, zei ons dat we onze Keltische roots moesten bestuderen en opwaarderen, want de Kelten waren de Indianen van West-Europa.
Ik ben vervolgens in veel literatuur gedoken en ik ontdekte inderdaad een rijke cultuur, religie en ritus.
Zo begreep ik dat ik in wezen een druïde ben, dat ik daar alle kenmerken van vertoon. Het overlapt de Wicca-hekserij, waar ik eveneens sterk mee verbonden ben.

In bredere zin is de paranormale werkelijkheid zo Keltisch als het maar kan. De wortels van ons mens-zijn gaan veel dieper dan onze huidige flits- en verdringingscultuur ons doet geloven met de door mij zo gehate dwingende opdringerigheid en verstikkingstechnieken. Waarschijnlijk herinner ik mij sterk mijn Keltische incarnatie, want die is er zeker geweest.
Ik ben onlangs naar een Keltische Folk Night in de Goudse Schouwburg geweest, waar ik best aan toe was. Het was weergaloos vermakelijk. Eerst zag en hoorde ik Fernhill uit Wales, vier individuen, geen echte groep, maar zeer indrukwekkend, met name de zangeres, die heel zuiver en hoog zong.
De violiste leek me een travestiet zonder borstvulling, maar wel met een aardig lady Diana-kopje.
De gitarist zat zwaar depressief voorover gebogen, ondanks zijn matte humor en de trompettist spoorde al helemaal niet, een soort Jack the Ripper.
Daarna was het de beurt aan John O'Dreams, Amsterdammers die zich Iers wanen, hoewel, ze overtuigden volop en de zanger, een man van graniet, de Man van Staal, pepte ons allen op met zijn uiterst energieke zang en uitstraling. Zijn dochter was ook niet mis qua stemgeluid. Dat ze zoals de meeste Ieren wel van het donkere gerstevocht houden, was ze wel aan te zien, maar verdomme zeg, het leven is niet louter een pretje of wel soms?

Het slotconcert was van de driemansgroep Lau uit Schotland, nooit eerder heb ik zoveel talent op een podium gezien, ik stond perplex! De groep bestaat uit een accordeonist, een gitarist en een violist. Ze spelen alle drie electrisch versterkt, wat ik mooi vind, hoe meer volume, hoe beter. Hun humor is aanstekelijk, vooral de depressieve accordeonist deed me schuddebuiken van het lachen. Zo vonden ze de boottocht naar Holland kloten en lijden ze vanwege het bergloze landschap alhier.
De zingende gitarist zong een lied, waar ik diep door ontroerd raakte, het heet 'Unquiet grave'.
De violist speelde zo snel en zuiver, dat ik met mijn mond vol tanden zat te staren. Ze vielen alle drie bijna van hun stoelen vanwege hun gedrevenheid. Ze keken voortdurend naar elkaar en ze vormen echt een hechte groep. Die oprechte samenwerking straalt door in hun betoverende muziek, dit zijn échte artiesten, zij brengen échte muziek, die de harten waarlijk opvrolijken. Het was een welkom cadeau voor mijn hart, dat weer hoopvol vaart.

Als ik ergens van ondersteboven ben, dan zegt dat veel, dus vergeet het niet, de talentvolle, supergeniale heren van Lau touren momenteel in ons land, zoek ze op en beaam wat ik beweer. Ze rijden in een auto rond met wel 10.000 CD's, zodat ze nauwelijks nog veilig kunnen rijden, we mogen hopen dat dat goedgaat, want ze zijn really amazing!

Keltische Folk Lau Lau

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.8 met 4 stemmen 84