Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Misbruikt

Ik heb geestelijk vele keren onder het chirurgenmes gelegen, dat was ook wel nodig, want mijn kindertijd was een emotionele veldslag, het bloed spatte alle kanten op en ik hijgde aan een stuk door vanwege de zware Tantaluskwellingen en sadistische martelgangen. Volgens mijn beste psychiater was ik naast al mijn jeugdtrauma's ook nog eens slachtoffer van een incestverleden door de moederfiguur. Ik ben er meer over gaan lezen en hij had inderdaad gelijk. Ik had smartengeld kunnen vragen vanwege emotionele verwaarlozing en psychisch terrorisme. 'Wat ben jij geestelijk kapotgemaakt!', zei eens een groepsgenoot in groepstherapie. Ik vertelde eens in een antroposofische inrichting over mijn zelfmoordpogingen. Later las ik in een rapport terug hoe ongevoelig ik dat bracht, alsof ik het over koekjes bij de thee had. Mijn vader is een koele kikker geweest en als hij huilde, dan was het altijd om hemzelf. Ze leken wel nazi-beulen en dan zat ik er niet ver naast. Continu controledrift en vergeldingsdrang, pesterijen en afstraffingen. Ik werd in de klem gehouden, kort gehouden, gekortwiekt, afgezonderd, doodgezwegen, gek gemaakt, als lijfeigene behandeld, energetisch leeggezogen, monddood gemaakt, levend begraven, dag en nacht getorpedeerd met machtsmisbruik, verstikt, verdoofd, kortom bruutweg vermoord. Alle ellende komt voort uit een ongelukkige, kwaadaardige jeugd. Bij mij en bij haar (-). Het kwaad is geschied, de psyche's kunnen niet meer anders handelen. Ze zijn misbruikt en misleid en misvormd. Zoals misdadigers geen weerstand kunnen bieden aan hun misdaden, ze zijn in wezen zo mismaakt door hun criminele, zielszieke ouders. De Duitse psychiater Alice Miller schreef er al zo helder over in 'Het drama van het begaafde kind'. Trouwens in al haar boekwerken. Ze verdient een Nobelprijs! De geschiedenis herhaalt zich en daarom gaan relaties van mij steeds weer op de grillige klippen, ten eerste omdat ik altijd gelijkgestemde zielen tref met dezelfde defecten en beschadigingen (Mirjam! o.a.) en ten tweede omdat er een zware doem op mijn schouders ligt, de doem van het misbruikt zijn als kind, wat zich alsmaar herhaalt gek genoeg. Ik blijf misbruikt worden, zonder dat ik er echt iets tegenin kan brengen. Als een perpetuum mobile. Voorgeprogrammeerd, de cassette staat op repete. Eens misbruikt, altijd misbruikt. Ik heb vele vrouwen ontmoet in de inrichtingen, die eenzelfde mening zijn toegedaan. Weet dat ik met mijn ziel zielsveel juist van die vrouwen zal blijven houden, omdat ik hun tragedies eender heb beleefd. Ik zag binnen de inrichtingsmuren dat wat ik daarbuiten precies hetzelfde zag, maar dan zonder zorgzame liefde. Zij die daarbuiten zonder zorg ronddolen, aan hen draag ik deze hartenkreet op, ik ken jullie leed en onvermogen, dwaze reacties en stupide verdwijningen, weet, dat niet alleen ik, maar velen met mij zielsveel van jullie houden! Ook al kunnen jullie die liefde nu nog niet binnenlaten...

Schrijver: Joanan Rutgers, 24 april 2011


Geplaatst in de categorie: psychologie

5.0 met 2 stemmen 95



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)