Moment
Zij vliegt op glazen vleugels, nog maar net elf geworden wenkt zij de wind en schenkt de wereld een kind dat naar de horizon verlangt. Haar is verteld, vol overgave, dat het licht ligt achter de bergen naar de zee, prinsen op paarden en een fee vliegen met haar mee.
En dan belandt zij op een strand waar gebroken dromen en vleugels geen prinsen op paarden beloven, ezels zijn haar deel. Een bloedkoralen zon weerkaatst gebroken ogen.
Geplaatst in de categorie: verdriet
Hartverscheurend momentum van een cri d'amour.
Ik blijf je lezen, blijf zo schrijven, Fred.