Van Harte
Nog maar enkele dagen geleden zag ik plots, dat de alom gewaardeerde en veel gelezen auteur, essayist, dichter en wat dies meer zij-duizendpoot Joanan Rutgers de grens van 1300 ingezonden bijdragen dicht was genaderd. Het was mijn voornemen hem met het bereiken van deze mijlpaal te feliciteren. Vandaag zag ik verbaasd, dat hij sneller werkt dan het licht en dat zijn heden geplaatste beschouwing: “Empathische Ziener” over de Duitse kunstenaar/schilder Gerhard Richter (1932) al weer inzending nr. 1307 van zijn hand blijkt te zijn.
Goede wijn behoeft geen krans en eigenlijk is een nadere beschouwing over zijn totale oeuvre volkomen overbodig. Dat laat onverlet, dat ik 1307 pennenvruchten (begonnen op deze site met nr. één in februari 2009!) een zeer indrukwekkende prestatie vind. Joanan is nu eenmaal een gemotiveerde en bezielde alleskunner en ja, daar heeft een enkeling gelijk, eveneens een veelschrijver. “So what?” Zijn gemiddelde waardering voor zijn gehele werk ligt ver boven het gemiddelde dat men op nederlands.nl tegenkomt en zo blijkt ook maar weer, dat uitzonderingen de regel bevestigen.
Gelukkig geeft hij de indruk zelf in zijn eigen kunnen te geloven en dat zal wel mede de drijfveer voor zijn literaire bezigheid zijn. Ooit heb ik in het verleden al eens een beschouwing aan hem gewijd en ook nu steek ik mijn bewondering voor hem en zijn werk niet onder stoelen en banken. Daar waar anderen door tegenslagen of om persoonlijke redenen helaas moeten afhaken (en dat bedoel ik met alle respect) daar gaat hij onverstoorbaar door. Bovendien is hij, zoals het merendeel van alle inzenders, recht door zee, neemt geen blad voor de mond en schuwt, zo nodig, de schriftelijke confrontatie niet.
Hem nu wederom lof toe te mogen zwaaien heeft, zo moet ik eerlijkheidshalve toegeven, voor mij op dit moment nog een welkome bijwerking. Al weken blijf ik verstoken van elke vorm van inspiratie voor een nieuwe inzending. Mijn eerder voorgenomen plan hem langs de weg van een hartenkreet te feliciteren gaf me gelukkig een handvat, dat ik gaarne en zonder scrupule mag gebruiken, omdat mijn bedoeling oprecht is en uit een goed hart komt.
Dus Joanan: bij deze van harte gefeliciteerd. Ik weet, dat je deze felicitatie niet nodig hebt om jouw schrijverschap een extra boost te geven; wat dat betreft ben je m.i. vrijwel uniek op deze site.
Tot een volgende keer.
ziggo.nlGeplaatst in de categorie: literatuur
Oprechte waardering
932
Geef je reactie op deze inzending:
Lijkt mij dat hier heel veel zittenblijvers vertoeven.
Hebben jullie nooit gehoord van doodzwijgen, het is toch een abc-tje.
Gun deze zelfingenomen kwast toch geen opwindende gevoelens, door al maar in te gaan op zijn uitdagingen.
Weet u nog … hij die veel spreekt/schrijft/vertelt heeft weinig te vertellen.
Hij die zwijgt……………
Dank voor je opbeurende woorden. Excuses hoeven beslist niet. Ik heb mijn zeg gehad en laat nu liever de dingen rusten. We weten dat het geschrevene vaak met een korreltje zout te nemen is.
Niccolò Machiavelli (1469-1527) zei het zo: “Voor het geschrevene moet een ieder oppassen als voor de klif, want niets kan u makkelijker in uw nekvel grijpen dan een geschrift van uw hand.” Zelf zal ik er ook wel een keer ongewild naast gegrepen hebben.
Hartelijke groeten, met dank aan de redactie voor haar bericht en tegelijk aan Joanan Rutgers voor zijn bijdrage en de moeite die hij zich gaf.
Een verzoekje aan de redactie per mail volstaat.
Het is altijd vervelend zo niet ergerlijk, wanneer niet op waarheid berustende en/of feitelijk onjuiste op schrift gestelde gegevens de beeldvorming van een persoon nadelig beïnvloeden. Een beschouwing van Joanan van september vorig jaar is in deze een sprekend voorbeeld en jouw kritiek is derhalve zeer terecht.
Ik voel mij in zekere zin medeschuldig, te meer omdat ik onder bedoelde beschouwing toen een nogal lovende reactie heb geschreven. Daarbij heb ik op zijn minst één gegeven al lezend over het hoofd gezien, waarvan ik beter hoorde te weten. De meest correcte beoordeling over de waarheidsvinding kan echter te allen tijde alleen door jou worden gegeven. Het spijt mij, dat ik toen niet een corrigerende reactie heb kunnen geven of, als verlate erkentenis, nu in bovenstaande hartenkreet een opbouwend kritische zin heb kunnen plaatsen, omdat dit nu eenmaal alleen kan geschieden als men zelf iets heeft geconstateerd. Voor dit verzuim, door onoplettendheid mijnerzijds, bied ik jou hierbij mijn oprechte excuses aan.
Ik ben niet bekend met de werkwijze van Joanan noch met de manier van raadpleging van de diverse bronnen voor zijn werk. Toch geloof ik, dat hij integer is en serieus en kritisch te werk gaat. M.i. heeft hij zeker niet de intentie door bewust gepleegde onzorgvuldigheden anderen schade te berokkenen.
Zo schreef Joanan Rutgers in september vorig jaar dat ik de 80 gepasseerd was en ik was 79. Ook omtrent mijn moeder slaat hij de bal mis.
Verder schreef hij een kemel van een leugen in de volgende zinnen:
“Een opvallend detail in haar leven is, dat ze goed bevriend was met de dichter Paul Snoek, wiens tragische dood een diepe wond in haar ziel sloeg.”
Mijn ziel is nooit gewond geworden door de dood van PS, wel heeft zijn dood me sterk beroerd omdat hij zo plots door een auto-ongeval op 48-jarige leeftijd om het leven kwam.
Verdrietig zijn om iemands dood? Jawel. Diepe wonde? Waar zou die dan zitten of gezeten hebben? Zeer zeker niet in mijn ziel.
Vrienden op internetaccounts? Hoe dat werkt, weet ik niet. Maar soms schieten op zich gewone, aardige stukjes plotseling skyhigh omhoog in lezersaantallen of waarderingen. Of bestaan er misschien grote fanclubs van schrijvers? Ik weet het echt niet. Sommige bijdragen kunnen uiteraard ook simpelweg briljant zijn. Maar dat is weer geen ijzeren garantie voor hoge beoordelingen of hoge lezersaantallen.
De Joanan Rutgers stukken over schrijvers vind ik zeer leerzaam. Met liefde geschreven. De schrijfstijl in al zijn bijdragen waardeer ik wisselend. Als ik dat zo mag stellen. Ja, dat mag ik wel zo stellen.
Allen nogmaals dank en Monique: het beste met hetgeen je voornemens bent te gaan doen. Wellicht zien we je toch ooit nog eens hier terug.
Een eigen tabblad, waarvoor? Deze site is er toch voor iedereen? Waarom zou één persoon zoveel ruimte moeten krijgen?
Het gemiddelde cijfer zegt helemaal niets, soms ligt het er alleen maar aan hoeveel vrienden in een lijst staan van internetaccounts.
Ik schrijf nu niet dat dat bij Joanan het geval is hoor, het is alleen maar mijn mening.
Zullen genoeg mensen zijn die dat geheel anders zien.
Ik denk dat je het toch veel meer in een breder verband moet zien, een publieke schrijfsite moet voor eenieder toegankelijk zijn ..en niet voor een paar privé/veel schrijver een podium vormen.
Iedereen kan naar zijn eigen behoeften een blog/site staren.
Niks mis mee...ik zeg Doen.
Maar dit is een site die iedereen aan het woord wil laten... en de redactie bepaalt de maatstaf!
Gelukkig.
En goedbeschouwd is het tabblad beschouwingen nu in feite een tabblad voor een paar veelschrijvers al zó in gebruik,
(is gewoon een constatering)
Ik wens je veel inspiratie voor/met nieuwe onderwerpen en dan lees ik je zeker weer!
Dat sommigen daardoor af en toe niet op de startpagina terecht komen, begrijp ik ook. Het voorstel van Joke om hem een eigen rubriek te geven steun ik. Mij lijkt het slim om de rubriek Dijken (of evt. de stellingenrubriek) plaats te laten maken voor een eigen pagina van Joanan.
@ Joke: Natuurlijk heb je alle gelijk, want vanuit dit perspectief heb ik het tot op heden nog nooit bekeken. Je ziet het niet verkeerd en je mening geven is niet alleen wenselijk maar het zet mij tevens ook weer aan om oog voor meer details proberen te hebben;
@ Joanan: Jou met mijn spontane bijdrage te willen hebben analyseren is gewoon te veel eer, hoe goed bedoeld ook door jou tussen de regels gemeend te hebben gelezen.
Met de beeldspraak om een extra engeltje op iemands schouder te zijn heb ik geen moeite - hoewel: was het maar zo gemakkelijk.
Maar...en dat is iets, juist door die hoeveelheid inzendingen op een openbaren site, het een vorm krijgt van een privé site/blog,
en ja, dat kan inderdaad tot reacties leiden.
Ik denk gewoon dat Joanan een eigen tabblad verdient als schrijver...ook hij is uniek!
En als dat zou kunnen is er voor anderen weer een weg open om ook wat in te zenden.
(ja ik weet iedereen kan inzenden maar men verzuipt direct onder die stroom van o.a Joanan)
Of zie ik dat verkeerd...goed mogelijk.
Ik geef alleen mijn mening.
Mijn complimenten, want je hebt me zeer scherp geanalyseerd, extra engeltje op mijn schouder!