Sluipmoordenaar
Vandaag een nieuw adres, 'oude' klant wordt nog steeds opgelapt. Ik bel aan, zeg tot twee keer toe mijn naam en dat ik zorg kom brengen. Deur zwaait open, heb de neiging om terug te wuiven maar ik houd mij in en betreed een lift.
Twee keuvelende dames op de galerij, schuilend voor de warmte. De ene zegt gedag, dus de ander is de klos, ik ga in haar woning huishouden.
Eenentachtig is ze en maakt nog altijd haar eigen sigaretten, tabak aan wat gezondheidsmalloten vinden. Heerlijk toch zo'n wijffie, niets meer te verliezen.
Tussen neus en lippen door vertelt ze me, ongevraagd, het moeilijk te hebben met mensen die met dementie te maken krijgen. We zijn het erover eens dat degene die dementeert het zelf niet merkt.
Vervolgens vraagt zij mij tot vier keer toe waar ik woon. Dementie is een sluipmoordenaar, maar zij is een lieverd.
Geplaatst in de categorie: liefde