Spiegelkast
Dat de wereld waarschijnlijk rond was, kon je vroeger al bemerken wanneer je in de spiegelkast van mijn atheïstische tante keek. Er bevonden zich kledingstukken en andere spullen die de onbeholpen tijd hadden doorstaan, een elastisch yogapak met doorgeborduurde Japanse pauwen, een klein ondeugend slipje, dat ze zomers vaak had gedragen,
maar dat in de winter te koud was om te dragen, een lange wollen onderbroek, die zomers te warm was, een kleine, handige tas om bierflesjes te vervoeren, een bustehouder met knopen aan de achterkant,een viertal zwarte herenzakdoeken, omdat ze de dameszakdoeken niet mooi vond, een kleine vierkante doos, waar de doodsberichten in bewaard bleven, een ronde houten doos, waarin een opgezet vogeltje lag te wachten, in de hoek veel verder naar links, de oude kranten met berichten over belangrijke politieke gebeurtenissen, een wereldatlas, een sigarendoos zonder sigaren,een boek met losse brieven, een jurk met afgewerkte gaten, een damestas met uitgevouwen portefeuille, suède dameshandschoenen waarvan er één een vinger miste, de gedichtenbundel van Mobar Vorstkasteel – Wolf in de vijver, kaarten die een schema gaven over de onderdelen van het systeem, een boek met een algemene beschouwing over de maatschappij, en het spiegelbeeld van een man die al lang niet meer ijdel was, maar verdrietig werd door de dood van een artistiek kind.
Inzender: Henk van Dijk, 18 februari 2013
Geplaatst in de categorie: verdriet