Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Zelfmoord (?).

Laatst kwam er een kennisje van mij op bezoek.
'Ik wil zelfmoord plegen' zei ze.
Ik keek haar verbaasd aan en vroeg haar 'waarom?'.
'Ik zie het niet meer zitten, àlles gaat mis, ach laat maar...'
Toen vroeg ik haar hoe ze het wilde doen.
'Pillen innemen, of van de flat afspringen'
Tja, dat is de methode tegenwoordig.
Dus ik vroeg aan haar of ze dat ècht wilde doen.
'Jazeker en ik dóe het óók!!'
Waarop ik zei' Doe het maar!'.
'Maar, ik dacht dat je anders zou reageren'
Ik antwoordde onverschillig: 'Waarom?, mijn moeder heeft het zó vaak gewild, maar er is nooit wat van gekomen'.
'Uhh? '
Ze keek me aan en ze begon te huilen.
Ik had geen medelijden.
Want toen ik in het ziekenhuis lag na de bevalling van mijn derde dochter, lag mijn moeder er óók, vanwege een zelfmoordpoging, dus..
Dat vertelde ik haar en toen keek ze mij onzeker aan.
'Sorry.. '
En ze viel stil..even stil..ze had géén woorden meer.
'Tjonge, pff, wát erg voor je' zei ze een moment later.
Het is de keiharde waarheid, wat ik tegen haar zei.
Het énige wat ze vroeg was 'Mag ik een arm om me heen?'.
Oké, dat deed ik.
Toen was het woord 'zelfmoord' taboe voor haar..
Ze had behoefte aan warmte en oprechte liefde.

Als je voor een ieder klaar kan staan, doe het!
Voor hem/haar, wíe dan ook!
Óok al krijg je er niets van terug..(?).

Schrijver: Alida Booij, 16 maart 2013


Geplaatst in de categorie: verdriet

4.5 met 57 stemmen 432



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Jolien
Datum:
17 maart 2013
Email:
jolienjouwstrahetnet.nl
Waar haal je zou gauw een arm vandaan, vraag ik bij dit verhaal af.
Bij voor iedereen klaarstaan kom je inderdaad handen te kort.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)