Is een trauma te overwinnen (?).

De titel zegt het al: 'Is een trauma te overwinnen (?)'.
Dat is natuurlijk afhankelijk van het soort trauma.
Ik vertel mijn eigen verhaal.

Op een gegeven moment kreeg ik last van nachtmerries, vaak dezelfde - vervelende - nachtmerries. Het had vaak te maken met het verleden. In het dagelijks leven kreeg ik vaak te maken met associaties, in de vorm van een geur of van ruzies. Ik kon absoluut níet tegen ruzies, dan trok ik mij terug.
(Ik praat dan over 20 jaar geleden).
Ik viel af, zomaar, want ik was constant in de weer, geen rust vindend.Nòch in mijn hoofd, nòch lichamelijk.
Toen vond ik het tijd om naar de huisarts te gaan om mijn verhaal te doen.
'Tja, lichamelijk kan ik niets vinden, misschien kan een psycholoog je verder helpen'.
Hij schreef een verwijsbrief uit en ik ging weer naar huis. Toen naar de psycholoog - een aardige man - die mij allerlei vragen stelde.
Hij stelde vast dat ik last had van 'Posttraumatische Stress Stoornis'.
'Oh, en wat houdt dat in?' vroeg ik hem.
Hij legde het een en ander uit en zei dat ik in therapie moest gaan. Een datum werd geprikt en ik vol goede moed naar de therapie.Het was een bijeenkomst van ca. 20 mensen en een ieder deed zijn/haar verhaal.
Als 'nieuwkomer' moest ik mij voorstellen en gaf iedereen een hand. Toen kwamen er verhalen los, tjonge....
Ik heb er 2 uur gezeten en mijn eigen verhaal zo kort mogelijk gehouden. Bèkaf ging ik weer naar huis, pff..
Ik dacht bij mezelf 'Dít niet weer...'. Eerlijk gezegd, had ik er tè hoge verwachtingen van.
Dus ik ging gewoon weer mijn eigen gang. Maar ja, de vervelende dromen bleven komen en ik woog op een gegeven moment nog maar 50 kilo.
In een opwelling kocht ik een fles jenever, dan kon ik tenminste een keer normaal slapen. Maar een 'kater' is óók niet alles!
Na nóg een aantal bezoeken aan mijn huisarts, die mij wat slaapmedicatie gaf, ging het 'redelijk'. Ik besloot een dagboek bij te houden met mijn bevindingen, over van alles. Tótdat ik het allemaal spúúgzat was.
Toen ben ik van mij af gaan schrijven, over het verleden, over álles.
Dat was níet gemakkelijk, ik heb veel gehuild en veel woede gevoeld. Tóch hielp het en ik heb pagina's volgeschreven. Brieven geschreven en ze weer verscheurd, keer op keer. Bewust heb ik alles 'herbeleefd', vréselijk!
Àlle trauma's heb ik 'blootgelegd', pùùr voor mezelf.
Wát een worsteling, zeg!
Maar er kwam rust in mezelf. Een trauma overwinnen?, néé dat lukt niet.
Als ik het in procenten zou moeten uitdrukken, misschien 70%. Die andere 30% zal ik mijn hele leven bij me moeten dragen.
Enfin, ik heb mijn identiteit weer terug, die was ik even kwijt.
Na jaren van 'zelftherapie'.

trauma overwinnen? overwinnen?

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 7 stemmen 187