Kolom van Babylon
Ik ben de eenvoud zelve, mijn ambities reikten niet verder dan een hartenkreet. Soms een bewering, al dan niet kort door de bocht, vroeger nog wel eens een verhaaltje en een gedichtje toe. Ik ben met weinig tevreden, als ik mijn ei maar kwijt kan.
Afgelopen donderdagavond laat liet ik m'n hart spreken, de redactie begreep het niet helemaal of had een slokkie op. Fred gebombardeerd tot dagcolumnschrijver, ik was verbaasd, verguld, verdwaasd en met vraagtekens gevuld. Dat kon toch niet, meedoen met de groten der aarde ? En toch stond mijn naam onder die inzending. Achteraf vond ik het wel lachen...
Schreeuwen, ik haat dat. Reclame schreeuwt, religie en overtuigden schreeuwen, iedereen weet het beter dan goed voor ons is. Dan vraag ik me af, waar is de stilte gebleven, waar is die hand op je schouder en die arm om je middel die zeggen, hee ik ben er voor jou. Ik kus jouw verdriet weg met simpele woorden.
Hemel bestormen, ik versta dat niet.
Nog even natrappen, kost een rode kaart en dan heb je ook niks. Deze kolom is mijn eerste, laatste en enige, wat de redactie ook beweren mag.
Geplaatst in de categorie: humor