Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Linke soep?

Het is al weer meer dan 25 jaar geleden, dat ik mij, in een opwelling, de kunst van het koken meester probeerde te maken. Tot aan die tijd waren mijn prestaties in de keuken niet om over naar huis te schrijven – zelfs het inschenken van een kopje koffie ging meestal niet zonder morsen. Toch ben ik toen vol goede moed begonnen, met het gevolg, dat de eerste weken de maaltijden, of wat ervoor door moest gaan, soms na één hap te hebben genomen, door mijn echtgenote of mijn kinderen resoluut van zich af werden geschoven en uiteindelijk in de vuilnisbak belandden.

Al doende leert men, en zo was ik na bijna een jaar al zo ver gevorderd, dat mijn vlees niet proefde naar een schoenzool of dezelfde eigenschappen bezat. Mijn jus werd uiteindelijk al een tikkeltje bruiner en de piepers werden eindelijk eens gaar opgediend. Of u het nu gelooft of niet, maar ik begon er toen echt zin in te krijgen en dat vertaalde zich in het feit, dat zo zoetjes aan alles (nou ja alles…) door mijn familieleden zonder veel commentaar werd gegeten. Daardoor groeide langzaam mijn zelfvertrouwen op dat punt en sindsdien ben ik, uitzonderingen daargelaten, de kok (zonder ck) in huis.

Niemand hoeft te denken, dat mijn kookkunst dagelijks uitmondt in culinaire hoogstandjes, alleen al door het feit omdat ik zelf geen echte fijnproever ben. Mijn gebakken kippenlevertjes met “troep”, zoals mijn kinderen het plachten te noemen, (uien, champignons, tomaat, uitgebakken ontbijtspek en wat tijm en koriander), op een snede brood gelegd, waren en zijn echter nog steeds mijn specialiteit. Alle ingrediënten zijn veilig en de oudere generatie van mijn familie die dol waren op dit gerecht, hebben uiteindelijk door hun hoge leeftijd normaal dit ondermaanse verlaten.

Er is echter een ding, waar ik niet zo goed tegen kan. Wanneer ik in de keuken bezig ben, tegenwoordig met minder kookgerei in gebruik dan in het begin, dan ben ik het liefst alleen. Niet dat ik vrees, dat iemand mijn manier van toebereiden zou kopiëren of van mij een of andere, in geen enkel kookboek beschreven handeling, zou afkijken. Het geeft mij enerzijds gewoon een rustgevend gevoel alleen en ongestoord bezig te zijn en anderzijds zit vanaf mijn jeugd een eigenschap in mijn karakter verankerd: ik houd nu eenmaal niet van pottenkijkers. Voor straks alvast smakelijk eten toegewenst.

Schrijver: Günter Schulz, 12 december 2013


Geplaatst in de categorie: mannen

3.6 met 9 stemmen 271



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
J.de Groot
Datum:
13 december 2013
Ik kan het hier ruiken en proeven, jouw stoofpotje
van lettertjes en leestekens.
Als ik beloof niet in de potten te kijken...mag ik dan een snuifje opsnuiven van jouw zelfgebakken hartenkreetjes?

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)