Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Prinses Laurentien gezien

Begeleid door politiemotoren kwam de blauwgekleurde auto met AA-kenteken naar het begin van de rode loper rijden. De burgemeester met hondenketting begroette haar. Het was een besloten opening voor de rijken. Buiten stond het gepeupel.

Nee, ik had geen uitnodiging gekregen, terwijl ik toch jarenlang een trouwe bibliotheekbezoeker ben geweest. Bij de aankomst van Laurentien stond er maar een handjevol mensen, de meesten waren fotografen. Binnen werden de champagneglazen gevuld en de lekkere hapjes rondgedeeld. De prinses was vol lof over de tot enige bibliotheek van Gouda omgebouwde oude Chocoladefabriek.
Het was op de dag van Leo Vromans begrafenis en Laurentien vindt dat er toch zeker een mooie buste van Leo in de bibliotheek moet komen. Zelf ben ik meer voor een standbeeld van hem pal voor de bibliotheek, waar nu een Kluk-Kluk-Indiaan ataat met een door pacifisten kromgebogen speer. De gemeente-ambtenaren zullen nu toch wel eens over de brug moeten komen.

Neem Iris Le Rütte, een zeer bekwame beeldhouwster in Amsterdam, die internationale successen oogst en als tekenares ooit met Leo samenwerkte. De dag na het overlijden van Leo trapte ik mijn fiets de stoep op om halt te houden voor het geboortehuis van Leo. Er zit een plaquette aan de muur. Er zat vogelpoep op het woord 'dichter'. Dat heb ik zo gelaten, want hij hield van de natuur. Ik stelde me voor hoe de jonge Leo hier aanbelde en dat zijn moeder of vader dan de deur opende. Ik eindigde mijn gedachtenis door nog even een flinke blik in de lange huiskamer te vestigen en door omhoog te kijken, waar hij zijn slaapkamer had en waar hij zijn in de weilanden achter de Krugerlaan diertjes bestudeerde als bioloog in de knop.

Prinses Petra Laurentien Brinkhorst, exact één jaar jonger dan ik, bekeek haar eigen geschreven kinderboekjes, die nog op het nippertje waren toegevoegd aan de collectie. Ze werd begeleid door een goedgekapte kolonel met sterren en franjes. Vast een vriend van haar en prins Constantijn. Er speelde een saxofonist en een cellist. Die laatste maakte geen onderscheid tussen de genodigden en de raamklevers. Toffe peer.
De agenten deden pietluttig vervelend, maar ja, er zal maar een gek met een pistool tussen staan. Toen Laurentien bijna wegging, kwam een hoge tante de beveiligers instrueren en ving ik 'Afstand bewaren!' op. Maar Laurentien nam gerust de tijd om met enkelen op de foto te gaan en wat woorden te wisselen.

Na gedane zaken scheurde ze terug naar Brussel, waar prins Constantijn de koninginnensoep serveerde. 'En, waren de boeken daar van chocolade?', grapte hij.

Schrijver: Joanan Rutgers, 6 maart 2014


Geplaatst in de categorie: koningshuis

3.9 met 7 stemmen 195



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)