Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Uitgevlogen.

Het lukt me niet meer om me op mijn verhalen te concentreren. Althans de onderwerpen waarover ik zou willen schrijven. De manier waarop ik de woorden aan elkaar zou willen rijgen. Onze voordeur staat open. Mijn gedachten worden met de wind meegezogen.

Tegenover ons is het een af en aan en gaan en staan van vrachtauto’s en bouwlieden over de nieuw aangelegde wegen. De bomen zijn gekapt op een paar na. De ontklede zendmast tegenover onze huizen staat plots zichtbaar fier haar seinen af te schieten naar boven. Tussen nu en één jaar moeten wij wegwezen, want langer blijven overleven wij niet. Er wordt een straat aangelegd dwars door onze huizen, met veelbelovende woon, werk en recreatiemogelijkheden.

Mijn hart schoot vol toen ik dat trouwe rijtje van zes bij thuiskomst zag staan. Ons huis. Achttien jaar lang. Nog nooit heb ik zó lang achtereen in één huis gewoond. Dit is thuis. En straks gaat de bulldozer er tegenaan. Muren die veiligheid boden worden genadeloos tegen de vlakte gegooid. House for sale, house for afbraak.

Eindelijk zal ik van die gammele bijbouw af zijn die ik overgenomen heb van de vorige bewoners. Liters water heb ik opgedweild in de bijkeuken, ondanks de reparatie en de goede hulp van mijn geliefden en mijn buurman. Uiteindelijk heb ik de boel gestut door een verticale balk, met op de top een dwarsbalk die tegen de binnendakgoot aandrukt, om de goot op zijn plaats te houden, zo vindingrijk als de pick-up die ik in een ver verleden repareerde met naald en draad.

Hier is de wereld bijna twintig jaar vooruit gegaan. Althans dat zeggen ze. Het wordt beter, zeggen ze. Maar hier was het goed. Hier was het slecht. Hier heb ik internet aangevraagd, hier zeg ik internet op. Want telkens als ik iets opzeg of ontzeg wat ik dacht nodig te hebben, blijk ik zonder te kunnen.

Het lukt me even niet meer om me op mijn verhalen te concentreren. Althans de onderwerpen waarover ik zou willen schrijven. De manier waarop ik de woorden aan elkaar zou willen rijgen. Mijn gedachten worden met de wind meegezogen. Als ik thuis kom ben ik uitgevlogen.

Schrijver: Qieneke Elzenhout, 4 mei 2014


Geplaatst in de categorie: afscheid

5.0 met 1 stemmen 142



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Qieneke Elzenhout
Datum:
11 mei 2014
Dit is geen bestaan dat omver wordt gewalst, maar een huis.
Voorlopig was dit het laatste verhaal. Maar niet hét laatste verhaal.
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
5 mei 2014
Je veilige bestaan wordt omver gewalst. Dat is behoorlijk ingrijpend, maar het leven is nu eenmaal onzeker en in wezen zijn we nomaden op deze planeet. Wieweet hoe mooi je nu komt te wonen en wat voor voordelen en nieuwe vrienden dat weer oplevert. We blijven vliegen, ook al bouwen we nesten. We zijn vogels zonder vleugels.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)