'A Means To An End' van Joy Division

Ian Kevin Curtis is geboren op 15 juli 1956 in het Memorial Hospital in Stretford. Hij groeide op in Macclesfield, waar hij op The King's School zat, waar Thomas Shaw de directeur was. Hij was een slechte leerling en na zijn schoolverlaten deed hij aan kunst, literatuur en muziek. Op zijn zestiende was hij al zwaar depressief en vond hij de wereld intens slecht. Hij leed aan persoonlijke trauma's, zware depressies, epilepsie en stemmingswisselingen. Ook kon hij niet met relaties omgaan. Hij had diverse banen, o.a. als ambtenaar in Manchester en Macclesfield. Hij werd nog somberder door de donkere, lege straten van Manchester.

Op 23 augustus 1975 trouwde hij met zijn schoolvriendin Deborah Woodruff, die achttien was. In 1976 was Ian bij een concert van de Sex Pistols en ontmoette hij Bernard Edward Sumner en Peter Hook, met wie hij een band vormde. Later kwam de drummer Stephen Paul David Morris erbij. Het viertal noemde zichzelf Joy Division, ontleend aan de novelle 'House of Dolls' van de Joodse schrijver Yehiel De-Nur, die Auschwitz had overleefd. Joy Division was een nazi-systeem, waarbij er in de concentratiekampen Joodse vrouwen als sexslavinnen werden misbruikt. Op de cover van hun eerste EP staat een getekende Hitlerjugend-jongen, die op een trommel slaat. De EP bevatte een lied over het leven van de Plaatsvervangend Führer Rudolf Hess. De leden van J.D. waren gefascineerd door de nazi's, maar ze hadden niets met hun ideeën en uitvoeringen.

Ze tekenden een contract bij Factory Records van Tony Wilson en Alan Erasmus. De dansbewegingen van Ian leken op epileptische aanvallen. Soms kreeg hij echt een epileptische aanval en moest hij met een brancard van het podium worden gehaald. Ian zag zijn snelle, schokkende bewegingen als een gebarentaal, die de inhoud van de songs versterkten. Hij zong over innerlijke isolatie, verval, dood en vervreemding. Hij was een bariton-zanger, die kon overgaan tot schreeuwen. Veel muziek werd opgenomen in de Strawberry Studios in Stockport en de Cargo Recording Studios in Rochdale. Ian speelde gitaar op een Sumner's Shergold Masquerader en later op een Vox Phantom Special 6. Daarnaast speelde hij keyboard en de melodica.

Op 16 april 1979 werd Ian's en Deborah's dochter Natalie geboren.

Ian's laatste optreden was op 2 mei 1980 in de Hoge Zaal van de Universiteit van Birmingham. Vooral 'A Means To An End' gaat door merg en been, wanneer hij wanhopig en schreeuwend 'I'll put my trust in you!' zingt. Te beluisteren op het dubbelalbum 'Still'. In de vroege uren van 18 mei 1980 heeft Ian zichzelf met een waslijn in zijn keuken van zijn woning op 77 Barton Street in Macclesfield opgehangen. Daarvoor had hij nog naar de film 'Stroszek' van Werner Herzog gekeken en geluisterd naar het solo-album 'The Idiot' van Iggy Pop. Zijn huwelijk met Deborah zat in een flinke dip, ook vanwege zijn platonische relatie met de Belgische journaliste Annik Honore. Annik kreeg twee kinderen, Bertrand en Sasha. Op 3 juli 2014 overleed Annik door een ernstige ziekte. Ze werd 56 jaar. Deborah vond het ontzielde lichaam van Ian. Hij werd drie-en-twintig jaar en zijn as is begraven op de Macclesfield Cemetery aan de Prestbury Road.

Natalie Curtis studeerde aan de Henbury High School, het Macclesfield College en een school in Manchester. Ze is kunstfotografe geworden, geïnspireerd door de foto's van haar vader, vooral die van Kevin Cummins en Anton Corbijn.