Vervreemding/Een schets

We waren in het Café-Restaurant in het stille dorp gearriveerd op een late septemberavond.
Mijn stilzwijgen overheerste tot mijn spijt omdat ik mij te midden van het gezelschap een "displaced person" voelde; mijn stilzwijgen dat de anderen eveneens lam scheen te leggen; mijns ondanks en tot mijn spijt omdat ik mededogen met hen voelde; mededogen om mijn goede mede-Tilburgers die geen kwaad in de zin hadden en van wie ik mij willens en wetens en bewust scheen te moeten vervreemden; niettemin tot mijn spijt om de reden dat ik zo anders ben; celibatair en getekend door een dramatisch en desastreus verleden.

Heiligenbeelden onder glanzende glazen stolpen sierden de kast en buiten toonden de bomen een vroege herfst die ik eveneens betreurde omdat de zomer, die zo schitterend, maar zonder vervulling was geweest, welhaast ongemerkt was gepasseerd en mij ouder had gemaakt; ouder en anders dan ik ooit had willen zijn......

etentje herfst eenza herfst eenzaamheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.8 met 4 stemmen 219