Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Kecks

Ik had wat contacten in de ‘clubscene’ zoals je dat dan mag noemen. Het waren studenten die wat deden bij diverse zaaltjes in Nederland. Daar wil ik verder helemaal niet laatdunkend over doen, het is immers de basis van de Nederlandse muziekscene. Alle vrijwilligers die zich inzetten om het publiek voor een paar euro een gezellige avond te geven. En de bandjes die na hun werk in een oud busje stappen om naar een uithoek van het land te rijden voor een optreden.

Tijdens het begin van dit millennium was ik bij één van deze zaaltjes in de Randstad. Het was een oud schoolgebouw in de vorm van een U. De ene vleugel was ingericht als kleedkamer, vergaderruimte en personeelsvertrek. In de andere vleugel waren muren doorgebroken. Het resulteerde in een ‘kleine zaal’ die ook echt klein was. En een ‘grote zaal’ die tweemaal de kleine zaal moet zijn geweest.

Ook zaaltjes moeten een naam krijgen.

De bewuste avond waar ik nu aan terug denk was in de herfst van het jaar. Buiten was het guur en het was wachten op de hoofdact: De Tröckener Kecks. Kortaf en liefdevol ook wel De Kecks genoemd. Het optreden vond plaat niet ver na het uitkomen van hun meest geprezen album >TK. Deze mannen die ik toch hoog had zitten kwamen aan in een busje zoals ik hiervoor beschreef. De band had in mijn ogen toch redelijk aanzien opgebouwd. Het was voor mij dan ook de eerste confrontatie met broodartiesten. Dit moesten de helden van de Nederlandstalige muziek dus doen om rond te komen. Uitgestapt hoorde ik de bandleden tegen elkaar zeggen: ‘Is dit de zaal?’ ‘Wauw cool!’

De band zou ergens om tien uur in de avond starten met haar optreden. Vanwege gezelligheid, vrijwilligers die hard werkten en een doodnormale uitloop van het programma stapte de band rond half twaalf de bühne op. En dat ging gepaard met volledige overgave. Direct wist ik dat dit hét onvergetelijke concert zou worden.

Omdat er geen airco aanwezig was maar zich wel zo’n tweehonderd enthousiaste en zwalkende mensen in de zaal hadden gepropt liepen de zweetdruppels bij publiek en band langs alle kanten van het lichaam naar beneden. De lucht van zweet, bier en opwinding zorgde voor een enorme stoot adrenaline. Het podium van de zaal was beduidend lager dan een ‘echt’ podium en daarom keek je ongeveer tegen de navels van de bandleden aan.

Na een twee uur durend optreden en een toegift van een half uur hing iedereen uitgeput tegen de biertafels aan. Al het verloren vocht moest nog aangevuld worden en de bierkranen gingen nog gewillig open. De geweldige sympathie van de bandleden en de heldenstatus die zij kregen van het publiek maakte dit tot één van de mooiste concertmomenten die ik in mijn leven heb gezien.

Zo’n vijftien jaar later zette ik de cd >TK op. De woorden raakten direct weer dat zelfde gevoel. En ik ben er dan ook uit: De Tröckener Kecks zijn voor mij de beste Nederlandse band aller tijden.

https://www.youtube.com/watch?v=O_cDsZDKU9s

Schrijver: Gustaf Kreuz, 28 januari 2015


Geplaatst in de categorie: muziek

4.0 met 1 stemmen 125



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)