Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Internationale Dag van het Meisje

De Internationale Dag van het Meisje was afgelopen zondag 11 oktober 2015. In de zaterdagkrant van Trouw stond een alarmerend artikel van Sybilla Claus, getiteld 'Veertien miljoen meisjes moeten dit jaar trouwen'. Let op, dat is bijna de hele Nederlandse bevolking. Ik citeer: 'Op initiatiekampen leren meisjes, die voor het eerst ongesteld zijn geweest, hoe ze mannen moeten plezieren. Een door het dorp ingehuurde man heeft dan op de zogeheten speciale dag seks met de meisjes.'. Memory Banda weigerde op haar dertiende naar zo'n sekskamp te gaan, want ze wilde op school blijven en advocate worden. Het dorp walgde van haar, maar ze zette door en mede door haar inzet heeft Malawi nu een wet, die kindhuwelijken verbiedt. Haar zusje van elf jaar raakte zwanger op zo'n sekskamp en nu ze zestien is, heeft ze drie kinderen en twee mislukte huwelijken.

Nederland geeft de komende vijf jaar 215 miljoen euro voor het bestrijden van kindhuwelijken, kindprostitutie en hiv.
Niger is het ergste, want daar trouwt drie-kwart van de meisjes voor hun achttiende en gaat er maar 10% naar de middelbare school. Omdat er een direct verband is tussen armoede, conservatieve normen, kindhuwelijken, moedersterfte, weinig onderwijs en een hoog geboortecijfer, blijft de toekomst somber voor deze kinderen en voor deze landen. Memory Banda zegt: 'Mannen moeten helpen. Wij kunnen kindhuwelijken in één generatie afschaffen. Ik trouw wanneer ik wil!'.

In die laatste zin zit alles vervat. Die miljoenen meisjes worden namelijk zwaar onderdrukt in hun eigen wil en kunnen. Onderwijs tot vooruitgang wordt hen op primitieve wijze ontnomen. De mannenheerschappij fnuikt de autonomie van meisjes en opgroeiende vrouwen. Alsof vrouwen er enkel zijn voor de lustbevrediging van de mannen, de voortplanting, het huishouden en lekker koken. Dat zouden die luie mannen wel willen, maar dat gaat mooi niet door. We weten inmiddels wat voor misdaden zij tegen die kwetsbare meisjes uitvoeren. Bovendien tart dit de universele rechten van het kind en de mens. Kinderen hun kind-zijn ontnemen is een zwaar-criminele en hoogst verachterlijke misdaad. Net zo walgelijk als kinderporno. De massaliteit van deze debiele achterstanden is schokkend. Anno 2015, het is bijna niet te geloven, maar in de bush-bush van Afrika worden nu op dit moment miljoenen kinderen fysiek en psychisch gemolesteerd via hardnekkige en zwaargestoorde tradities, die de moderniteit weten af te weren. En we weten dat niet niet louter een Afrikaans probleem is. Moedige mensen zoals Memory Banda maken het verschil en ik hoop dat vele meisjes haar gaan volgen en zich niet laten intimideren en mishandelen door veelal mannelijke groepsgedachten van een prehistorisch niveau.

Schrijver: Joanan Rutgers, 12 oktober 2015


Geplaatst in de categorie: kinderen

4.2 met 5 stemmen 125



Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
13 oktober 2015
An, je hebt gedeeltelijk een punt. Ik zeg altijd: er is een verschil tussen vrouwenmishandeling en kindermishandeling. Een volwassen vrouw kan in principe - let op: in principe! - de benen nemen, weggaan, zeggen: aju paraplu, je bekijkt het maar. Maar een kind kan dat niet. Een kind heeft die keus niet. Dat geldt dus voor meisjes, maar ook voor jongens. Helaas krijgt 1 op de 3 meisjes met seksueel misbruik te maken en ook 1 op de 6 jongens. Zolang dat nog gebeurt in onze 'beschaafde' westerse land, zijn we er dus nog lang niet. Wijzen naar landen waar het nog erger is, is gemakkelijk, en dan kijken we maar wat graag weg van wat er hier bij ons nog allemaal mis is.

Nu kom ik bij het punt van 'in principe': als volwassen vrouw kun je inderdaad weg, MAAR daar zit dus een hele grote MAAR aan: als je in zo'n ziek relatiepatroon terecht bent gekomen, is de kans groot dat een vent je niet 'zomaar' laat gaan. Vandaar de geheime adressen en het kogelvrije glas in de ramen van de opvanghuizen. 'Gewoon' even scheiden, dat zit er bij dit soort relaties vaak niet in. Die vrouwen moeten vaak huis en haard verlaten zonder bagage, zelfs een tandenborstel meenemen kan verdacht zijn, soms vluchten ze samen met kinderen maar soms ook zonder, en ze kunnen niemand laten weten waar ze zitten, ook familie niet, want daar gaat hij natuurlijk het eerst 'vragen' - lees: (be)dreigen. En als ze de kinderen meeneemt: je wil niet weten met welke trauma's die kinderen blijven zitten in hun leven. Ook als de moeder ze niet meeneemt trouwens, dus het is in beide gevallen diep triest als er kinderen bij betrokken zijn.

Ik heb in zo'n opvanghuis gewerkt, als kinderhulpverleenster, en daar zitten echt niet alleen moslimvrouwen. Ook vrouwen van artsen, onderwijzers en dominees. Het patroon van relatiemishandeling discrimineert niet. Het is een fabeltje dat het alleen bij lager opgeleiden voor zou komen. Juist hoog opgeleide intelligente mannen zijn er meester in om een vrouw ook nog psychisch te terroriseren. Mishandelingsrelaties zijn een wereldwijd gegeven. En alleen zeggen: ja maar ze hebben hier toch een keus en ze kunnen wel weg, dat is dus zo eenvoudig niet.

Overigens zijn er ook vrouwen die hun man mishandelen, en komt mishandeling ook in lesbische en homo relaties voor. Het is altijd een patroon tussen twee polen die uit balans zijn: de ene die alleen wil domineren, de andere die alleen wil plezieren. Dat eerste wordt vooral aan mannen geleerd, van jongs af aan, het laatste vooral aan vrouwen/meisjes. Daarom is vrouwenmishandeling procentueel een groter probleem dan andersom. Maar het komt andersom dus ook voor.
Naam:
An Terlouw
Datum:
13 oktober 2015
Joanan het IS ook afgrijselijk wat DAAR gebeurd, het is krankzinnig ben ik volkomen met je eens! Ook met Gabrielle ben ik het eens, maar er zit een verschil en dat is: HIER hoeft het niet HIER zijn alternatieven die vrouwen " vergeten" of niet durven. HIER is het dat de vrouw de benen kan nemen, DAAR niet. DAAR worden ze geleefd, hier en dat MOET ik zeggen, ligt het toch een klein beetje aan de vrouw zelf. Wanneer DIE eerder de benen zou nemen, zou alles een stuk minder worden....
Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
13 oktober 2015
We hebben de mond er vol van hoe geëmancipeerd vrouwen tegenwoordig zijn, maar de harde werkelijkheid wereldwijd ligt anders, is gruwelijk, is zo barbaars dat het lijkt alsof de mensheid nooit tot enige beschaving is gekomen. En voor wie denkt dat het alleen de ver van mijn bed show is: kijk eens even verder dan je neus lang is. Achter de deur van je buren bijvoorbeeld. Weet jij hoeveel vrouwen en meisjes in de veilig bedoelde kamers van hun huis worden geslagen, verkracht, mishandeld? Enig idee? Waarom denk je dat er in ons land nog steeds vrouwenopvanghuizen nodig zijn met een geheim adres en ramen van kogelvrij glas? Overblijfsel van het dolle mina tijdperk uit de jaren zeventig? Ik zou willen dat het waar was, maar de harde feiten zijn helaas anders. En wat je achter de deuren van die opvanghuizen vindt, is het topje van de ijsberg, een berg zo groot, dat wil je niet weten. Een berg zo dichtbij en overal om je heen dat je er maar liever de ogen en oren voor sluit. Vooral niet mee bemoeien. Het gaat wel over een keer. Het houdt wel op een keer. Niet dus.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)