Blauwzuur literatuur
Ik heb mijn hele leven aan de literatuur gewijd, omdat ik daar de meest diepzinnige levenszaken in gevonden heb. Niet zo direct als in de filosofie, maar wel met meer romantische beeldspraak en meeslepende filmscènes.
Ik heb heel wat uren in volgestouwde boekhandels rondgedoold, waar ik vaak met unieke kleinoden de deur uit ging. Ik werd vaak high van die hoeveelheden boeken en ik kon maar niet kiezen uit diverse boekwerken, wat mij een enorme kick gaf, dat geworstel in die besluiteloosheid. Soms bladerde ik een beoogd boekwerk wel tientallen keren door om het uiteindelijk af te wijzen. Ik heb wel eens uit pure ellende anarchistisch een bladzijde van een duur boekwerk ingescheurd, wat me gek van extase maakte. Niemand zag het, niemand had het door, maar ik deed het maar lekker toch. Zo heb ik menige dichter gedupeerd. Niet uit afgunst, maar uit wraak op al die debiele literatuurbazen, die denken dat ze de top van literatuurland te pakken hebben, maar mij botweg negeren, terwijl ik verdomme niet voor al die in de watten gelegde showwriters onderdoe, maar zij zijn sociaal gezien handiger en brutaler om uitgevers te boeien en vaak is het slechts simpele vriendjespolitiek.
Blijkbaar is mijn sociale achterstand debet aan mijn karige succes en heb ik slechts een totaal verrotte kruiwagen met een lekke band en hobbel ik als een mopperende Neanderthaler voort. Mijn psychiatrische stigma helpt ook niet echt mee om landelijk door te breken, ook al was dat vroeger anders, denk bijvoorbeeld aan Biesheuvel en Arends, tegenwoordig heerst er een strenger beleid, waar kneuzen geweerd worden. Hoeveel ik ook aan ware literatuur publiceer, mij blijven de belangrijke uitgevers hardnekkig negeren, omdat ik commercieel gezien geen positieve uitstraling heb, omdat ik geen showbink ben, geen tot populariteit beschikbare pion.
Ik ben te gevaarlijk voor de literatuurwereld, want te anti-commercieel en met te extreme, te anarchistische standpunten, te weinig massaal en te elitair. De huidige, populaire schrijvers blijven allemaal keurig binnen de democratische perken en dat spekt hun verkoopcijfers. Mijn schrijfwerk wordt afgedaan als blauwzuur literatuur, het wordt als hoogst giftig beschouwd, terwijl het in de kern de huidige maatschappij op knappe wijze blootlegt en er juist nu grote behoefte is aan blauwzuur literatuur. De uitgevers zijn bange kwezels geworden.
Geplaatst in de categorie: literatuur
Blauwzuur literatuur
203
Geef je reactie op deze inzending:
Als ik de loterij win en tijd van leven heb, geef ik al je werken uit met een eigen uitgeverij.
Dat je anti-commercieel overkomt, zou juist een enorme commerciële waarde kunnen hebben in een tijd waar we allemaal overvoerd zijn met commercie en snakken naar authenticiteit.