Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Geen oude schoenen wegdoen alvorens...

Men leerde al op jonge leeftijd: gooi geen oude schoenen weg, alvorens te zorgen voor nieuwe. Lastig hoor heel lastig want: we lopen gisteren een " straatje om" en ik vraag mijn eega: hoor jij ook zo' n raar geluid?

Ja, dat hoorde hij ook maar we wisten dus niet waar het vandaan kwam. In de veronderstelling dat er een punaise in mijn schoen zat, keerde ik thuisgekomen mijn schoen om. Nee, geen punaise, onder geen van de twee stappers, maar wat er wel aan de hand was, beide schoenen waren overdwars doorgesleten.

Van links naar rechts en andersom.
Nog mazzel dat het niet regende, eveneens geluk dat er nu ( helaas dan toch) geen sneeuw lag, want dat overkwam me zes jaar geleden zo'n beetje en moest ik omdat we in het Limburgse vertoefden richting Venlo om daar nieuwe schoenen te halen.

Ik was de tas met de rest vergeten, dus er was een beetje haast geboden! Dat was nu niet het geval, maar vandaag toch maar even op schoenen uit geweest. 1 paar is genoeg, kan er tenslotte maar 1 paar tegelijk aan nietwaar?

De oude ( en kapotte) staan nog te wachten tot ik ze vereer met mijn voeten, want dat is het gekke met dit soort dingen, als je ze elke dag gebruikt, kost het moeite om er afscheid van te nemen.

Dus inmiddels wel nieuwe aangeschaft maar de oude hè de oude moet ik nog wegdoen...

Schrijver: An Terlouw, 28 november 2015


Geplaatst in de categorie: filosofie

2.0 met 1 stemmen 2.750



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Lucie
Datum:
28 november 2015
Ach wat een mooie Terlouw.. Zo ben ik ook opgevoed. Mooi verhaal!
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
28 november 2015
Mijn vader schonk mij hele mooie, Italiaanse schoenen van een duur merk en ze staan me fantastisch. Ik ben supertrots op die elegante tweeling, maar na wat loopuren begon er ineens een zool los te laten. Dat liet ik bij een vakbekwame schoenhersteller opknappen, maar na verloop van tijd liet die zool alweer los en de zool van de andere schoen ook, die ik ook had laten herstellen. Ik bekeek de ingewanden van de schoenen en wat bleek, er was nauwelijks plakruimte voor de zoollijm. Dit had de schoenmaker voor mij verzwegen en de bewuste schoenen liggen nu al maanden in mijn fietsenhok te wachten op tegenactie, alleen voel ik me te depressief om die schoenmaker aan te klagen. Ik overweeg wel herstel bij een andere schoenmaker, maar ik vrees dezelfde resultaten. Dus liggen mijn dure, Italiaanse designschoenen troosteloos te verpieteren in mijn fietsenhok. Bijna net zo ontroerend als het sprookje van Assepoester.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)