Slijpsteen
Gedoseerd met voldoende relativering van de eigen belangrijkheid, plaatste Jacob van Schaijk recent een interessante hartenkreet. Volgens mij raakt Jacob een gevoelig punt. Ook voor proza geldt hier een fors spanningsveld. Milde kritiek, of verbazing en verbijstering op inhoud, of soms op vorm, blijft lastig. Al gauw duikt dan het begrip gebrek aan 'respect' op. Een duiding die helaas te pas en te onpas wordt ingezet. En zo al lang zeggingskracht heeft verloren.
Binnen marges mag op deze site enige kritiek wel. Maar het blijft op eieren lopen. Meestal betitelen boze schrijvers dit als 'de grond intrappen'. Soms krijg ik de indruk, dat een schrijver bescheidenheid acteert. Ook manifesteert de inzender zich af en toe als een verlegen type, dat op zolderkamertjes dagboek fragmenten selecteert voor plaatsing op deze mooie site. De rapen zijn echter gaar bij eventueel commentaar. Behalve natuurlijk als gejubel de kolommen vult.
Soms lijken schrijvers lang tegen de stroom in te roeien bij plaatsing van hun mild kritische kanttekening bij het thema religie. Dit type bijdragen levert hier regelmatig magere beoordelingen op. Dit ongeacht de kwaliteit van het commentaar of de ingezonden bijdrage. Zelfspot en relativering lijken dan soms ver te zoeken. Nu ja, als ik publiceer, kan ik natuurlijk commentaar verwachten. Het leuke van schrijven is immers delen met publiek.
Hoewel ik geen literaire pretentie heb, want te weinig talent, vind ik scherpe kritiek op mijn tekst of mijzelf, heus geen pretje. Maar over en weer hoort het echter bij een volwassen schrijfsite. En doorgaans zijn wij hier extreem mild. Ook houdt de zeef van de redactie vast al te brutale bijdragen tegen. Als deze sowieso al verzonden worden. De commentaren verschijnen de laatste twee jaar mondjesmaat. De fut lijkt eruit. Een enkele loyale volhouder neemt voldoende ruimte voor uitgebreid commentaar.
Elsevier is overigens recent al gestopt met digitale reacties op artikelen. Mensen gingen achter de computer thuis volledig los. Met akelige verwensingen en onheus taalgebruik. Maatregelen hielpen niets. Op deze site is dat niet aan de orde. Maar feit blijft, dat pretentie, eigendunk, publiceren en milde kritiek in mijn waarneming niet altijd een goede balans vinden. Zelfs niet op deze kalme site. Inmiddels is de rust hier van dien aard, dat beheerders mogelijk weer andere zorgen ervaren.
Geplaatst in de categorie: psychologie