Rotzorg
Het zal me allemaal een rotzorg zijn. Ga me echt niet meer druk meer maken om gekakel van hersenloze schepselen. Zoals ik al eerder heb aangehaald: tegen domheid strijden goden te vergeefs.
Ik geef maar weer het voorbeeld van de dichter die vaak in krom Nederlands een eindeloze stroom van gedichten produceert die meer lijken op emmers emoties en gevoelens dan op literaire prestaties. Maar hij is er wel geweldig trots op. Stel dat ik de naam noem van die persoon: wat gebeurt er dan? Dan ontsteekt hij in woede en daar blijft het bij. Hij zal er nul komma nul van leren. Dus hou ik mijn kwek dicht. En voor de goede orde: ik heb het nu niet over Joanan Rutgers.
Kan ik zelf eigenlijk wel tegen kritiek? Dacht het wel, dat heb ik inmiddels wel bewezen. Op Krakatau zijn sommige gedichten van mij - deels geschreven onder pseudoniem - volledig afgebrand. Prima, leer ik van.
Vroeger werd ik nog wel eens kwaad als reacties lieten blijken dat de commentator mijn werkjes niet eens goed had gelezen. Tegenwoordig denk ik dan maar: ach, hondenlul, of trut, pleur toch lekker op. Ik reageer dan niet eens meer.
Geplaatst in de categorie: algemeen