Hartenkreten

't Bosanemoontje

In het koude voorjaar kijkt een kleine wit-roze bloem schuchter om zich heen. Neerslachtig hangt ze aan haar slappe stengel, wacht in doffe berusting af wat er zal gebeuren... Eenzaam is ze... Haar aanzien doet denken aan sierlijke rouw...
Maar zonnestralen, die over de bosgrond glijden, in haar tere kelkje dringen, beuren haar enigszins op. Ze ontvangt steeds meer warmte en goudgeel licht. Met verruimde blik ontdekt ze haar talrijke medeschepseltjes.
"Ik beloof trouw aan al mijn soortgenoten," juicht de bosanemoon opgewekt en verlicht.
Al deze bloempjes van de ontluikende lente geven hun reine, verkwikkende ademstromen door aan oude beuken en eiken, hernieuwen de bloeikracht en levensmoed van deze woudreuzen.

Schrijver: Han Messie, 27 maart 2016