Een ontmoeting met mijn "ambulante" bewonderaar/(toekomstige?) minnaar
Al vaak signaleerde ik hem her en der in de stad en ook vandaag kwam hij aanlopen bij de bushalte en weer kwamen we aan de praat. Hij bood me een doorkijkje op zijn wanordelijk gegroepeerde gele ondergebit, en, figuurlijk gesproken, krakkemikkige verstand waarmee hij meteen al het toch wel elementaire onderscheid tussen verstand en gevoelens en de weerslag daarvan in ons brein niet scheen waar te nemen en tot mijn grote verbazing gaf hij plotseling te kennen zich mijn drastisch verouderde lichaam graag naakt voor te stellen en wel iets te willen met mij. Het altijd afdoende antwoord en de meest probate oplossing die altijd voldoet is mijn uitspraak dat ik al bezet ben, maar toen de bus halt hield nam ik hem terzijde en fluisterde ik hem toe: "Ik vind je een heel aardige en lieve jongen en het spijt me dat ik je moet teleurstellen" en ik zag hem zijn weg vervolgen: eenzaam, verloren, verdoemd en teleurgesteld......
Geplaatst in de categorie: liefde