Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Wanhoop!

Alsof er een regenbui geweest is, een wolk vol met nare dingen die in een keer naar beneden zijn gekomen, alsof de aarde is bedekt met alle letters van de meest dodelijke ziekte die de aardbol teistert. Alsof elk stofje wat er van overbleef, aan schoenen is blijven hangen en op die manier de huizen is binnen geslopen!

De heerschappij van de ziekte is te angstig voor woorden, tumoren groeien als onkruid in lichamen die daar niet voor bestemd zijn, ze teisteren organen, tot er niks meer van over is.

Nietsontziend, geen mens is veilig, mensonterend en bedroevend. Wat zeg je nou als iemand dichtbij zegt: ik heb een tumor in mijn hoofd, wat zeg je: als een bekende zegt: mijn man gaat dood, is niet meer te behandelen, kanker in zijn buik. De afgelopen maanden zijn er zoveel mensen overleden die aan de vreselijke ziekte leden, dat ik de tel ben kwijtgeraakt!

Maar wat zeg je nou bij het eerste bericht: help ik heb kanker? Ik denk even aan de stofjes uit de wolk, neem je het mee naar binnen? Ligt het buiten op de loer? Adem je het in? Zit het in ons voedsel? Ligt het aan roken, aan drinken? Ligt het aan het wasmiddel, de wasverzachter? Zit het in het gras? Komt het aangewaaid? Waar komen in vredesnaam kankercellen vandaan? Waar?

Wat zeg je als je hoort dat: iemand nog een maand te leven heeft, drie maanden, zes maanden, een jaar?
Zeg je sterkte? Zeg je ik voel met je mee!? Dat kan ik wel zeggen, want die vijand nam mij ook te grazen, maar ik ben er tot nu toe nog redelijk vanaf gekomen, met inleveren van een paar lichaamsonderdelen dan toch wel, maar ik ben er nog!

Hoe kun je dat zeggen, als je hoort dat iemand dood gaat aan, tumoren die tegen de klippen op groeien? Bestralingen, chemokuren het zijn allemaal woorden die direct verbonden zijn aan kanker, net als de chirurg, de oncoloog en dat soort termen!

Maar hoe zeg je in godsnaam tegen iemand die de laatste fase ingaat, ik denk aan je? En intussen denk ik: zou het ook in de stofzuiger zitten? Of in het water? Want wie oh wie kan me zeggen, waar het vandaan komt?

Schrijver: An Terlouw, 18 december 2018


Geplaatst in de categorie: ziekte

5.0 met 1 stemmen 80



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Edith Meyers
Datum:
20 december 2018
Is ook een heel moeilijk iets. Soms misschien beter een knuf ipv woorden.
Naam:
Hanneke van Almelo
Datum:
20 december 2018
An, ik weet wat je bedoelt. Ik vind het ook moeilijk om in die situaties de juiste woorden te vinden. Soms, zoals je zegt "Ik voel met je mee" of "Ik denk aan je". Soms valt er iets anders in, zoals bijvoorbeeld "Je bent je lichaam niet hoor. Je bent de lichtjes die ik in je ogen zie en die ik weer voor me zie als ik straks thuis ben." Maar zoiets zeg je niet standaard, dat kan alleen als het op dat moment wordt ingegeven. Ik vertrouw op mijn intuitie op zulke momenten.

Een antwoord op de vraag waarom een mens kanker krijgt heb ik niet. Het heeft denk ik te maken met het feit dat ons lichaam aan de wetten van de natuur is onderworpen, en daar wordt alles hergebruikt. Is dat heel erg? Zoals ik al zei, je bent je lichaam niet. Je gebruikt het, voor een poosje. Maar iedereen is wel aan zijn/haar lichaam gewend geraakt, dus dat denkbeeld kan een beetje schokkend zijn.

Sterkte!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)