Geen ode aan de menselijkheid/"For a cup of cold coffee and a piece of cake"
We hadden afgesproken in het Café-Restaurant en in de verte zag ik haar opgestoken hand. Dichterbij gekomen zag ik dat zij het vlassige haar had van een zestigjarige dat zijn glans en glorie volkomen verloren had en dat krioelde en woekerde op de schedel.
Ze was me toegewezen als vrijwilligster en we kwamen te praten over haar carriére bij de bank waar zij aan de balie gewerkt had en waar zoals gebruikelijk het harde regime van gekonkel, corruptie en meedogenloosheid geheerst had en over haar huidige bezigheden als oppasoma en ik voegde
aan haar relaas mijn praatje toe over mijn onbetekenende, eenzame leven.
Ze wilde mij niet. Door onbewust gebleven en mij onbekende tekenen in mijn gezicht of gestalte had ik een antipathie teweeg gebracht die mij pijnlijk kwetste. Aan haar zijde had ik slechts een keer naar de film willen gaan.
"Alle gebreken worden verzoend door de zuivere menselijkheid".
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid