"So close to me and yet so far away"
De flat waarin ik al dertig jaar woon behoort tot de eerste flats van onze stad Tilburg en zij bevond zich in die verre, vroege jaren aan de rand, aan de grens van een vlakte, waarover zij uitzicht bood. De jonge vrouw die sinds een goed jaar mijn buurvrouw is, vindt onze flats leuk en sfeervol, zo verklaarde ze eens in het trapportaal. Ze komt nooit op de koffie; is ze bang op de koffie te komen? We leven hier als monniken in cellen zodat de merkwaardige gedachte soms bij mij postvat dat reeds de "vertoning" van mijn verouderde gezicht bij een toevallige ontmoeting met een medebewoner van ons appartementencomplex in het trapportaal tot vervreemding en afschuw heeft geleid....Op de bovenste verdieping bevindt zich een uitnodigende plaquette naast de voordeur met de tekst: "Welcome to our home" Ongetwijfeld is de woning ingericht met lieflijke, kunstzinnige voorwerpjes, maar de deur blijft voor mij voorgoed gesloten.....
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid