Aan mijn onbekende buurvrouw......
Je bent nog jong Anouk, en draagt nog de charmes van je jeugd. Mijn vraag is: hebben mijn hangende oogleden je voorgoed afgeschrikt bij onze eerste ontmoeting in het trapportaal? Hoe zou het zijn als we eens in harmonie en saamhorigheid koffie zouden drinken, zoals buren doen? 's-Avonds schittert een bleek licht door de glazen deuren die onze appartementen scheiden. Je bezigheden zijn me onbekend. Anouk, hoe zie ik in jou mijn verloren jaren, mijn verloren jeugd die ik niet meer terug kan vinden....!
16 april 2020
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid