Mütterlein

Je portret in grijstinten staart me als het ware aan vanaf de wand alsof je mond ieder moment zou kunnen gaan bewegen in een gesprek en je woorden tot me zou kunnen richten; alsof je je handen nog een keer uit zou kunnen strekken; je blauw-dooraderde handen die mij eens hebben gestreeld....

Maar je kijkt als het ware mijn kamer in met nietsziende blik. Je zorgen zullen zich nooit meer uitstrekken tot mijn welzijn, dat je boven alles ter harte ging....

Je was en bent mijn moeder, die voor altijd rust onder rulle, bruine aarde.....

afscheid moeder

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 74