Op de Conradhof in Tilburg/Bij de pedicure
De wijk die zich vlakbij onze welhaast kosmopolitisch aandoende Korvelseweg uitstrekt en die deze als het ware "omhelst" in een onwerkelijke "omarming", kan men met recht een "achterbuurt" noemen.
Via een merkwaardige "arcade" kan ik het huis van de pedicure bereiken. Zoals zij woont, zou mijns inziens niemand willen wonen. De woonkamer vormt een toonbeeld van de grootst mogelijke armoede. De bank die ik daar aantrof, stamt ongetwijfeld van vóór de Franse Revolutie maar ondanks alles schijnen een viool en een piano het primaat van de kunst voor het menselijk geluk in deze omgeving hoog te willen houden. De kamer biedt uitzicht op een verwilderde stadstuin waar een enkel vogeltje dartelt op een boomtak.
Boven, aan het eind van een witgelakte trap, is het schamele kamertje van mevrouw de pedicure waar zij haar instrumenten beheert en waar nietszeggende diploma's en een miezerig schilderij aan de wand getuigen van haar deskundigheid.
6 mei 2022
Geplaatst in de categorie: lichaam