De nagedachtenis vereerd
Ik had een goede, lieve moeder die zich voortsleepte door het leed van haar leven en wier nagedachtenis ik boven alles wil blijven vereren.
Hoe bizar, absurd of desastreus de verwikkelingen van mijn leven ook waren, mijn moeder wrong zich in alle bochten om mij, haar dochter, bij te staan. Haar zilvergrijze as rust op de velden aan de Karel Boddenweg.
Hoe zou ik ooit haar nagedachtenis ook maar in het minst kunnen beschamen?
Geplaatst in de categorie: liefde