Een onverwacht gebaar....

In het café strekte je plotseling en onverwacht je handen uit en pakte die van mij vast. Mijn oude, verweerde, maar tengere handen waar de aderen die mijn onschuldige bloed nog zo trouw vervoeren prominent als dikke, blauwe koorden, als kronkelige riviertjes zonder bestemming op liggen.
Je gebaar verwachtte ik nauwelijks; ik kon nooit vermoeden dat je al die lange jaren die achter ons liggen die warmte en vriendschap voor me koesterde die je verborgen hield in de cocon, in de schatkist van je voor mij zozeer onzichtbare innerlijk...

vriendschap knuffel handen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 61