Het horloge/Over de alles verslindende tijd
Het horloge met het roze, leren bandje dat ik eens bespeurd had in een glazen vitrine in een supermarkt en dat ik aangeschaft had, weigerde dienst. De secondewijzer en de andere wijzer die zich steeds voortgespoed hadden over de wijzerplaat en die de als het ware "onbeschaamd" voortrazende tijd, die al tweederde van mijn leven had opgeslokt, aangaven, waren tot stilstand gekomen.
In de GSM-shop had een meneer als een oneigenlijke chirurg die zijn bestemming en roeping had gemist de batterij van mijn horloge vervangen zodat deze als een kloppend hart opnieuw dienst kon gaan doen.
Het "for better and for worse" was nooit tussen ons uitgesproken en nooit hadden we samen het warme, troostrijke bed gedeeld, maar wegens mijn kennelijk grote geduld, waarmee ik op de reparatie wachtte, gaf hij mij de erenaam "schat".
Nu kan het sieraad, het mechanische en vernuftige artefact weer om mijn slanke pols en opnieuw spoeden de wijzers zich voort en geven deze de door tegenslag dan wel voorspoed, door geluk of ongeluk getekende, futiele resterende uren van mijn leven aan.
Geplaatst in de categorie: mannen