Muziek in de troosteloze stationshal
Al lange tijd wachtte ik in de hal bij ons station, sinds jaar en dag overkoepeld door ons befaamde ¨kroepoekdak¨ tot de allerliefste volgens afspraak zou arriveren.
In de hal staan houten banken en is het een va-et-vient van velen, gehaast op weg naar hun trein, dan wel terugkerend van een recente reis.
En wonderlijk genoeg staat daar ook een piano, alsof aan de Kunst overal ter wereld haar rechtmatige plaats moet worden toegekend en alsof zij deze wil veroveren en innemen.
En zo bespeelde een opgewekte en mogelijk zelfs professionele jonge pianist op de dag van mijn aanwezigheid het instrument. Hij zond de klanken de ruimte in die tenslotte de oren van de aanwezigen onvermijdelijk bereikten. Swingende klanken en muziek die hart en ziel van de aanwezigen en passanten wel of niet aandeden en beroerden en die een onverwacht cachet verleenden aan de saaie en ondanks alles troosteloze stationshal.
Geplaatst in de categorie: muziek