Eens had ik een vriend. Zijn kaken werden omlijst door een zware, zwarte baard en zijn gezicht werd gedomineerd door zijn mokkabruine Indonesische ogen van waaruit mij een stroom van intelligentie en warmte tegemoet trad.
Maar de jarenlange, gefundeerde, kennelijk gevestigde traditie van onze vriendschap werd ogenschijnlijk vernietigd door enkele futiele misverstanden, zoals een rietstengel buigt en breekt onder de uitbarstingen van een vulkaan als waren de grondvesten rot en poreus en…

Je houdt van de regen en je weet niet waarom. Is het omdat je lang overleden vader je af en toe het gedicht voorlas over de regen die regent op daken en dakpannen, op weilanden en velden?
Of is het wegens het liedje van Rob de Nijs over zijn ongelukkige liefde dat je jeugd begeleidde? Zoveel is zeker; als een enkele druppel 's nachts je vensters beroert, ben je gelukkig. Je houdt van de regen en je weet niet waarom....

Hotel en Conferentieoord "Boschoord" rijst hoog en monumentaal op. Zijn oranje-beige muren schemeren door een wirwar van boomstammen die ermee wedijveren in hoogte, waardoor we niet onmiddellijk ertegen op hoeven te zien als lilliputters tegen een reusachtige, eerbiedwaardige gestalte.
We wandelen door langgerekte paden die zich om ijsblauwe ovale vennen slingeren. In hun rimpelende oppervlakte weerspiegelen zich de zwarte contouren van hoge dennen.
Ergens raap ik van de zanderige grond, die…

Ver, verscholen in de tijd, ligt de herinnering aan de man die mijn Vader was; mijn eerste leraar en mentor die goedwillend over mij waakte; met wie ik op de foto sta: een fragiele baby in de armen en handen van Hem, die ik later zo goed zou leren kennen.
Muziek begeleidde zijn leven; hij dook weg in romantische fantasieën die het verdriet om de zeer zwak begaafde zoon en om de haat en het gepest van de collega's op kantoor nauwelijks konden vergoeden.
Door Vader maakte ik kennis met Mozart,…

Plotseling ben je opgedoken uit mij voorheen duistere, onbekende contreien en op de valreep, toen onze levens zich al voor tweederde ontrold en geprofileerd hadden, maakten we kennis.
We volgden het parcours van je leven met terugwerkende kracht en we bezochten de gedenkplaatsen, de staties van je jonge jaren en van je volwassenheid.
Daar was het toneel, het decor van je leed en onze toekomst, die zich nog voor ons zal ontvouwen, lijkt illusoir en dubieus...

Ik kocht een schamele, armzalige plant, een geranium. Te midden van het assortiment, dat uitgestald was op de marktkraam, nam deze geranium een bescheiden plaats in en viel zij niet op.
Ik nam haar mee naar huis en kweekte haar zorgvuldig op.
Een stengel groeit aan, draagt veelbelovende knoppen en richt zich naar het licht. De knoppen zwellen aan en iedere dag wordt een stukje méér zichtbaar van het felle rood dat de plant nu siert. Eén bloempje ontluikt tenslotte, het ontvouwt zich…

We ontmoetten elkaar bij de bushalte. Dwars en frontaal over zijn borst was op zijn grijze T-shirt met capuchon de tekst "New York" geborduurd; aanleiding voor mij te vragen of hij de "Big Apple" al eens bezocht had.
Hierop volgde een ontkennend antwoord en hij maakte het bekende gebaar met duim en wijsvinger dat duidt op geldnood.
We kwamen te praten over geldzaken en duidelijk was dat hij me wel een extreem psychiatrisch probleemgeval achtte na mijn bekentenis dat mijn geldgebrek me bij tijd…

We hadden de oude, middeleeuwse kapel bezocht en de vele flakkerende vlammetjes van de kaarsjes hadden ruimschoots tot onze verbeelding gesproken.
In het lokaal van het café-restaurant had ons gezelschap zich rond een lange tafel geschaard. Het rumoer van de luide stemmen van de overige aanwezigen op de achtergrond was overheersend zodat we welhaast tot stilzwijgen veroordeeld waren.
De onpeilbare gezichten van mijn tafelgenoten - belangstellend, welwillend, vriendelijk, meelevend dan wel…

Ik was dus te werk gesteld op die school, de Openluchtschool, die ergens gesitueerd was in het bosgebied tussen Tilburg en Goirle, in de nabijheid van de Tilburgseweg, geflankeerd door vele villa's, die de genoemde gemeenten als vanouds verbindt.
Op de eerste werkdag verklaarde ik aan mijn toekomstige collega's bij mijn eerste kennismaking met hen - wellicht al te optimistisch en met vooruitziende blik - de beroerdste niet te zijn of te willen zijn.
Men vroeg mij de vertrekken van het gebouw te…

Een nieuwe en mooie aanwinst voor onze stad en voor ons Stadhuisplein vormt het metalen, langwerpige plateau met "enthousiast" loodrecht opspattende fonteintjes dat tot voor kort aan mijn blikken ontsnapt was en waarop mijn ogen zich nog niet hadden kunnen vestigen.
In de onmiddellijke nabijheid van dit nieuwe stadse sieraad treft men de beide monumentale "kolossen" aan; het negentiende-eeuwse paleis van Koning Willem II, bekroond door zijn kantelen, zozeer kenmerkend en karakteristiek voor…

Ze sprak op een danig onverstaanbare manier, waarbij haar bruin aangeslagen ondergebit zichtbaar werd. Ze had naast me plaatsgenomen in de bus die zaterdagmorgen en ze vormde mijn enige aanspraak en/of gezelschap, dus antwoordde ik maar met "ja,ja" en "nee,nee" zonder een opmerking te plaatsen over het onbegrip en de onverstaanbaarheid die haar gebazel voor mij met zich meebracht.
Ik was gaan zwemmen en het koele, klotsende water had mijn lichaam omhuld als een vloeibare mantel en het had mijn…

Wijkcentrum "De Ypelaer" bevindt zich enigszins afgezonderd en afzijdig van de overige bebouwing in de wijk als een "solitair" toonbeeld van een uitzonderlijke architectuur.
Het Wijkcentrum is gesitueerd aan de rand van een parkachtige omgeving.
Het genoemde gebouw gaf onderdak aan vele evenementen en buurtmanifestaties. Eens wandelde ik met mijn "lusteloze" vriendin door de aangrenzende weiden of plantsoenen en wij vlijden ons in het welige gras.

Men kan bezwaarlijk beweren dat de binnenstad van Tilburg een tekort aan schoenenwinkels kent. Men zou daarentegen eerder kunnen spreken over een overvloed van zulke zaken die zelfs ronduit overbodig lijkt.
De schoenen staan daar in lange rijen opgesteld welhaast als kunstvoorwerpen in een museum. Ze lijken op deze manier voor het grijpen te zijn en een uitnodiging voor diefstal.
Maar hun prijs is hoe dan ook te hoog voor een werklozen-, verslaafden- of armoedzaaiersbudget.....

Evenwijdig aan het landelijke zandpad waarover wij voortstappen bevinden zich grasgroene weiden, waarop in de verte zwart-witte koeien doodgemoedereerd, onverstoorbaar en onverschillig liggen te luieren en te herkauwen. Meer op de voorgrond grazen er eveneens enkele met de last van de bolronde, rozige uiers tussen de achterpoten, alsof zij drachtig zijn van de melk.
We zijn op weg naar de heidevelden van de Kampina en we bereiken deze al snel. Ze liggen uitgestrekt zover onze blik reikt, zacht…

De welige struiken - met mij onbekende naam - waarvan de bladeren glanzen in het zonlicht, die verschillende schakeringen van groen dragen, bevinden zich in een lange rij langs de gevel van de flat aan de overkant waarover ik mijn blikken kan laten dwalen.
Een nieuwe zomer treedt al aan op kousenvoeten en ook in de Dillenburglaan tonen de nu gekandelaberde bomen een nieuwe tooi, als een zieke die na de lange tijd van zijn ziekbed is hersteld.
Een goedmoedige duif zetelt doodgemoedereerd op de…

Het schip dat door de storm wordt voortgejaagd, wordt vanaf de kust tot overmaat van ramp bekogeld met vuurpotten afkomstig van onzichtbare sujetten. Onder de sterren staat de lage hemel in lichterlaaie. Klippen rijzen grimmig aan weerszijden op. Roofvissen lachen hun vileine grijns in het vooruitzicht van een koninklijk bloedmaal, de knoken als tandenstokers in hun aangescherpte kaken.
De matrozen lopen ongecoördineerd door elkaar, bevelen worden gegeven door hen die daartoe niet bevoegd zijn…

Als de zomer op komst is en de maanden mei en juni ons welhaast overrompelen en verrassen met mildere temperaturen en met een nieuw, weldadig licht dat de wereld koestert en streelt, zijn ook de verjaardagen van mijn arme, geschonden broer en van mijzelf aan de orde.
Zevenenzestig jaar geleden, in die wonderbaarlijke meimaand van 1958 schonk mijn moeder het leven aan het zoontje; aan mijn broer die de Bijbelse naam Thijs kreeg toebedeeld, afgeleid van de doopnaam Matthias, de naam van de…

De diverse kerkhoven van onze stad maken daar ook deel van uit en ze kennen als het ware ook de doden een rechtmatige plaats, een verblijf en een domicilie toe alsof zij er nog altijd bij horen.
Aan de Goirkestraat houdt een rij van stenen, gevleugelde engelen de wacht, voorzien van trompetten, die het glorieuze hemelse rijk schijnen aan te kondigen dat ons volgens de Katholieke leer en traditie, die zo lang de stad beheerten, allen wacht

Haar briljante geest die overvloeide van scherpzinnigheid als een vat dat tot de rand toe gevuld is, heeft haar nu voorgoed verlaten; in de steek gelaten zoals een ontrouwe minnaar zijn voorheen innig geliefde vriendin voorgoed verlaat,
Maar hoe heeft zij eens, nog maar zo kort geleden, de lange, antracietgrijze schaduwen van september bewonderd en liefgehad die zich over ons pad vlijden.
In de kale kamer, slechts voorzien van het meest noodzakelijke, gesticuleert zij nu met krachteloze,…

De huismeester herkent in mij een van de vroegste huurders in de straat. Inderdaad hebben gaandeweg tijdens de jaren die zich ongeremd voortspoedden en die als het ware "onbeschaamd" passeerden (als men het zo zou kunnen zeggen) vele nieuwe huurders de flatwoningen in onze straat betrokken en deze "in bezit genomen".
Maar ik heb de jaren laten verstrijken; ze zijn als ijle, vluchtige windvlagen gepasseerd en voorbijgegaan.
En zo sloeg ik steeds het zonlicht gade dat rond het middaguur…