Op die avonden gingen we zwemmen. De watervlakte van Zwembad Stappegoor strekte zich dan voor ons uit en we mochten deze als het ware "aanbreken" zoals men zijn tanden zet in een heerlijk stuk gebak en dan vertrouwden we ons lichaam toe aan de kabbelende stroom. Boven onze hoofden constructies die aan een "Kurort" herinnerden. En soms het late licht van een avond in de lente dat al een naderende zomer aankondigde en dat speelde over de met mozaïek gedecoreerde zuilen aan de waterkant.
En mijn…

Hoewel een en ander nauwelijks tot haar takenpakket gerekend kan worden, was de verkoopster in de boekenzaak graag bereid me te verklaren dat ik de reparatie van mijn schoen juist om de hoek van de nabijgelegen Heuvelstraat zou kunnen laten uitvoeren en inderdaad trof ik aldaar een soort "atelier" aan dat ondanks alles geen kunstzinnige allures of kwaliteiten vertegenwoordigde maar waar werktuigen en gereedschap staan opgesteld die hoe dan ook het vakmanschap van een "professional"…

De beide ranke torens van de Abdij van Koningshoeven verheffen zich sinds de roemruchte negentiende eeuw, die zozeer rijk was aan desolate dieptepunten en glorieuze hoogtepunten, boven het Brabantse landschap nabij mijn geboortestad Tilburg.
Mijn eerste prille indrukken van de buitenwereld moeten zich verweven en vermengd hebben met hun wonderlijke bouw en gestalte, wanneer ik achter op de fiets met vader en moeder, op weg naar het Baksche Ven, het beeld passeerde van de mij gruwelijk aandoende…

Het horloge met het roze, leren bandje dat ik eens bespeurd had in een glazen vitrine in een supermarkt en dat ik aangeschaft had, weigerde dienst. De secondewijzer en de andere wijzer die zich steeds voortgespoed hadden over de wijzerplaat en die de als het ware "onbeschaamd" voortrazende tijd, die al tweederde van mijn leven had opgeslokt, aangaven, waren tot stilstand gekomen.
In de GSM-shop had een meneer als een oneigenlijke chirurg die zijn bestemming en roeping had gemist de batterij van…

Haar naam is "Sultan", een naam die men wellicht met enige moeite "Turks" kan noemen en ze draagt een merkwaardige dan wel mallotige soort zwarte "tulband" die haar schedel nauw omsluit; een soort alternatief voor de alom gangbare en vertegenwoordigde hoofddoek van de moslima's ofwel als een variatie op het thema van de hoofddoek zoals een bepaalde compositie een variatie kan vormen op het thema van een ander muziekstuk.
Ik ben na jaren teruggekeerd tot mijn "Sultan" en eveneens richtte ik mijn…

Bij de afspraak die ik opnieuw in het Twee Steden Ziekenhuis had en die weinig weg had van een amoureus of erotisch getint onderonsje - waarvoor ik hoe dan ook geen belangstelling heb - vroeg men mij het naakte, kwetsbare lichaam met de prominent neerhangende lobben van de borsten als in een onwerkelijke "omhelzing" tegen de harde, koude plaat van het vernuftige medische instrument te duwen...
Toen ik eenmaal in de spreekkamer was gearriveerd (waar bepaald niet zelden de wanhoop en het onheil…

Tegen de zijmuur van onze Heikese Kerk die nogal eens, op gezette tijden, de sonore en indrukwekkende klanken van haar carillon uitzendt over onze stad, leunt de bronzen gestalte van Bisschop Zwijsen, de grote negentiende-eeuwse wegbereider en voorvechter van het Katholicisme dat onze stad zozeer beheerste dan wel in zijn greep had. De plooien en welvingen van zijn lange, grijze gewaad omsluiten zijn indrukwekkende lichaam dat vereeuwigd wordt door het genoemde beeld. Dit houdt de herinnering…

Eens, lang geleden, is ze voor de eerste keer gekomen en toen al dacht ik dat mij plaatsvervangend een dochter gezonden was, waar ikzelf nooit moeder werd.....
Bij haar eerste bezoek taxeerde zij mijn woning met de trouwe sigaret tussen de lippen geklemd. Hoewel ik twintig jaar ouder ben, was ze ook de jongste niet meer, maar soms leefde een ondanks alles lang vervlogen en tot haar verleden behorende joligheid en jeugdigheid in haar op. Dan schertste en flirtte ze met leveranciers en…

In onze volkswijk, decor van mijn lang vervlogen jeugdjaren, deden soms geruchten de ronde die geheel buiten het begrip van ons, kinderen nog, vielen over het verre en vreemde dorp "Vught". Vage, zweverige en ondefinieerbare geruchten, zoals geruchten zijn en vagelijk, gebrekkig en onvolledig drong het tot ons door dat bepaalde uitzonderlijke en wellicht "excentriek" te noemen personen die leden aan zeer angstwekkende en huiveringwekkende ziekten die geheel buiten ons bevattingsvermogen lagen,…

In de bakkerswinkel staan, zoals ieder jaar, de chocolade paashazen van groter en kleiner formaat opgesteld. Ik koos uit deze bescheiden collectie een kleiner exemplaar met opstaande flaporen, diep verzonken oogjes en een klein tongetje dat wel wat weg heeft van het tongetje van een komisch aandoende stripfiguur uit een jeugdboek.
Het artefact is bestemd voor een volwassen man van zesenzestig jaar die huist in een volwassen lichaam, maar die een kind van drie jaar is gebleven; de paashaas is…

In de vroege morgen, als de hemel langzamerhand lichtere tinten gaat aannemen en de narcisjes in het plantsoen, niettemin symbolisch voor de zelfliefde, hun maisgele en citroengele kopjes al heffen, signaleer ik twee lieflijke duifjes op een dakrand aan de overkant van de straat als bezaten zij een kwetsbare stem die toch allerminst menselijk kan zijn.
In de bus hebben dames en heren plaatsgenomen die behangen zijn met wonderlijke witte kledij: hoofddoeken, sjaals en stola's die mogelijk een…

Het was in de lente van het jaar 2008 dat ik op toevallige wijze in contact kwam met de heer D. uit de Bellinistraat in Tilburg. Onze voorouders hadden betrekkingen met elkaar onderhouden in een verre, vooroorlogse tijd; betrekkingen waarover ik tot op dat moment niets wist. Een geelkoperen paraplubak was daarvan de stille en enig overgebleven getuige. Spoedig na mijn telefoongesprek met de heer D. ging ik het kunstvoorwerp bezichtigen.
De Bellinistraat lijkt lang, langer dan ik verwacht. Ik…

Richtingwijzers aan weerszijden van de snelweg geven aan: "Den Bosch" en "Waalwijk". We zijn op weg naar Drimmelen om een boottocht over de Biesbosch te gaan maken. Het wijde en weidse land strekt zich links en rechts van het asfalt, waarover de auto voortraast, uit.
In de verte de koepel van een onbekende kerk en hoge verticale schoorstenen spuwen witte dampige rookwolken de hemel in; de Amercentrale is in vol bedrijf. "Raamsdonsksveer", "Geertruidenberg" vermelden nu de blauwe borden en…

Als men staat te wankelen op de benen met de trouwe wandelstok paraat aan de zijde en als men ook nog eens staat te solliciteren naar een kou op het vege lijf in een vroeg, koud voorjaar - terwijl men al longpatiënte is en genegeerd wordt door twee chauffeurs van de Regiotaxi die beurtelings passeren en die men wel kan vervloeken - kan men in de hal van Restaurant "Stroming" waar men met een vriend geluncht heeft (met uitzicht over half Tilburg) tenminste nog zijn blikken laten rusten op twee…

We kwamen elkaar tegen in lijn zeven en kwamen te praten over het "afdakje" boven onze pupillen dat onze leeftijd aangeeft en tekent en ook over de mysterieuze "Trudy", onze vroegere vriendin, die het toneel van onze levens verlaten heeft en die nu huist in onbestemde, onbekende contreien.
Ten overstaan van het voltallige publiek in het voorthobbelende voertuig, dat echter kennelijk doelloos en zinloos voor zich uit staarde, verklaarde ik: "Ja, Ingrid, als we oud worden, worden we allemaal…

De kou zat al in de lucht en het werd al tijd voor de winterjas toen we gingen wandelen in een gebied dat door de natuur haast als een monument is uitgevoerd, bij het dorpje Dorst, waar eens het oude zwembad, recreatiepark en restaurant waren, waarvan de gebouwen zijn neergehaald en dat de wellicht bizarre en merkwaardige naam "Surae" droeg.
Men heeft de Natuur haar gang laten gaan en zij heeft toegeslagen en zij heeft het terrein genadeloos overwoekerd; van het zwembad en de speeltuin waarin…

De zaak van Antoon de Jong waar in overvloed teken- en schildermaterialen verkrijgbaar zijn, bezette jarenlang een prominente plaats aan de Tilburgse Nieuwlandstraat, maar bezet momenteel tot mijn verrassing een winkel en etalage aan de Korvelseweg waarin ik onlangs een blik wierp op een houten ledenpop, zo gebruikelijk bij het tekenonderricht die daar stond opgesteld en die als het ware een elegante buiging maakte naar de voorbijgangers.
Tekenblokken, verf, kleurpotloden, penselen en verder…

Er wapperen vanen, gesierd door het trotse logo van de GGZ aan lange vlaggenstokken op het parkachtige terrein rond de inrichting. In de hal, waarin ook het restaurant is ondergebracht, is in een vitrine het Latijnse boekwerk te bezichtigen over de man, wiens naam het instituut draagt, Ioannes Wierus en er hangt een certificaat dat als een diploma de psychiaters eer bewijst.
Voor mijn vriendin kan men niets meer doen. De zelfmoordgedachten bezetten haar brein bij voortduring. Ze heeft ze als…

Het centrale plein in onze wijk "Fatima" was in een ruitvorm belegd met bolle, glimmende, grijze keien. Daaraan grensden de gebouwen van het kleine kerkje dat je iedere dag vóór schooltijd al bezocht nadat je thuis de Cathechismus had opgezegd, met haar interieur van grijswitte stenen pilaren. Tevens was daar de vierkante gymzaal uit rode steen waarin je met de onstuimige klasgenootjes "trefbal" moest spelen, het wilde balspel dat je tegenstond.

Aan de overzijde; de kleine rij met de…

Het paviljoen, gesitueerd op het terrein van de inrichting, werd op voor mij voorheen onbekende wijze begrensd door een fraaie, langwerpige tuin die in het vroege seizoen al een min of meer zomerse aanblik bood. Ook de getraliede poort aan de zijkant had ik voorheen nooit opgemerkt.
Toen ik door genoemde poort de tuin verliet, zag ik gelukkigerwijs mijn taxi al aankomen. Mevrouw de chauffeur droeg op beide handen en armen uitbundige zwart-witte tatoeages die ze naar eigen zeggen heel fraai vond…