Alle inzendingen van Bjarne Gosse

Het was ongetwijfeld de meest obstinate oudejaarsavond van mijn leven. Er was bij de Vomar een fles blote voeten wijn in de aanbieding geweest, en die had ik mij meester gemaakt toen de laatste uren van het jaar begonnen te vorderen. Mijn ex-vriendin Ella Fiona was, in haar woning niet ver uit de buurt, een appeltaart aan het bakken en stuurde mij gedurende…

De dagen na kerstmis had ik hetzelfde gevoel als de meeste andere Nederlanders die van gezelligheid en lekker eten hielden, mijn Bjarne-buik was goed gevuld geweest door het nuttigen van allerlei lekkernijen die met veel liefde door mijn ex-vriendin waren bereid. Kon het maar wat vaker en langer kerstmis zijn, want dan was mijn ex altijd zo lief en…

Er gebeurden op de datingsite geen gebeurtenissen meer die de moeite waren om over naar huis te schrijven. Ik had nog altijd een ambivalent gevoel over mijn latente homoseksualiteit en ik kon me niet goed vinden in de vrije seksuele moraal die veel homoseksuelen hanteerden in het leggen van contacten. Ik had ook een ambivalent gevoel over de hulpverlening…

In mijn dromen was ik gaan geloven, want die kon ik niet plannen, zoals in de maatschappij het dagelijks leven werd gepland. Dromen kon ik niet beïnvloeden, maar ze hadden wel veel invloed op mij. Het was een obsessie geworden, de bomen van het zuchtend landschap, de droomkasteeltjes voor de dwazen, ik tekende ze om bij die fantasiewereld te horen.…

Freddy Mercury was te horen in het beroemde lied, wat kon die man overtuigend zingen, maar ik begon de dramatiek van het nummer een beetje zat te worden. Ik had mijn eigen kleine drama in mijn leven. Het was bijna de kortste dag van het jaar, na die dag zouden de dagen weer langzaam langer worden Ik had kort iets verteld aan de hulpverleners over mijn…

Het verhaal over de hond en het strand was ik al bijna vergeten, toen het donker werd die middag in december. Er waren in die barre december dagen, die steeds donkerder leken te worden, mensen die dachten dat wanneer iemand liet merken dat hij verlegen was, dat het betekende dat diegene naïef was. Ik kwam in een lange chat terecht met de chattende…

In de maanden na de dood van mijn vader, wanneer ik nadacht over het leven en oude brieven las uit mijn verleden, kwam ik er met enige schrik achter, dat ik eigenlijk altijd onderdanig was geweest in de liefde. Eerst met de vrouw uit het kraakpand, toen met de lieftallige en erudiete Emma Petronella, toen met de opwindende zus van Peter, later met…

“Het is wel leuk werk hoor. En wat voor werk doe jij?” De chattende dichter had opnieuw gevraagd naar mijn werk. Ik had hem al uitgelegd wat ik op een doordeweekse dag zoal deed, maar hij vroeg het opnieuw. “Ik heb geen betaalde baan”, antwoordde ik, terwijl ik merkte dat ik er toch onrustig van werd. Ik besloot het chatgesprek voorlopig maar even…

Ze zeiden altijd dat echte schoonheid van binnen zat, en dat het uiterlijk er niet zo veel toe deed, als het niet ging om een persoon met innerlijke flora van het hart, maar ik had geen vrouw zo lelijk als mijn moeder willen daten. Ze was diep in haar binnenste een mooi persoon, maar het leven had haar lelijk gemaakt en dat was te zien aan haar gezichtsuitdrukkingen…

Goliath: ” Nee ik heb het nog nooit gedaan daarom. Maar heb meer plezier van andersom. Dat jij je gang mag gaan.” Bjarne: “Nou dat vind ik heel lief zullen we een andere keer verder chatten? Ik ga zo slapen.” Weer zo'n aantrekkelijke jongeman om over te dromen Bjarne: “Ik vind het leuk om aan je te denken Goliath. Zou je best graag beter leren…

In het donkerte van een onbestemd land was een dichter opgestaan, die mij herkende van een gedichtensite. Ik had het te druk om hem te antwoorden, want hoe had hij mijn bestaan kunnen achterhalen, terwijl niemand wist dat ik in werkelijkheid bestond. Ik besloot het wat tijd te gunnen en schreef ondertussen een mailbericht aan een goede vriend van mij…

Er druppelde midden in de koude decembernacht van het Bjarne Gosse schrijffestijn onder de droef geschonden maan, toch nog een twintigjarige aantrekkelijke jongeman uit Brabant binnen op de chatpagina van de datingsite. Hij schreef wat vrolijke woorden en was toen weer plots verdwenen. Zijn geaardheid was nergens te achterhalen, maar aan de foto's…

Het gure van de winterse kou was aan de gezichten van de bewoners van de straat te zien. Misschien als het zou gaan regenen, zouden de wolken verdwijnen, maar het ging niet regenen en de wolken verdwenen niet. De eenzaamheid in Amsterdam begon steeds klammer aan te voelen, het warme gevoel van de liefde had me in onze hoofdstad verlaten. Ik had…

In de winkelstraten van Amsterdam hing voortaan de kerstversiering met verlichte ballen. De maand december was op weg naar het eerste kerstfeest zonder mijn vader, die eerder dit jaar overleden was. De man van de tekeningen had me een berichtje gestuurd over het laatste blaadje dat niet wilde vallen. Ik kwam terug uit het getto van mijn armoede, mijn…

Het was de tijd van Sinterklaas in Amsterdam, je kon dat zien aan rare mensen die zware tassen met cadeautjes sjouwden. Bjarne had Sinterklaas niet uitgenodigd, hij was zijn leven aan het herzien aan de hand van cadeautjes die hij nooit had gekregen. De winter was op komst zo lieten de koude dagen van de herfst zien. Het werd vroeg donker en pas laat…

Naarmate het langer bleek te duren dat er hulp in aantocht was, kreeg ik vaker het gevoel dat alle dingen die ik meemaakte al eerder waren gebeurd. De onzinnige gesprekjes op de datingsite, de fake profielen, mannen die me benaderden met als enige vooruitzicht seks. Het interview voor de buurtkrant over mijn schrijverschap. Het leek allemaal al eerder…

In het buurthuis in Amsterdam is Bjarne uitgenodigd: “Welkom Bjarne, ga zitten en neem een slok water, we doen dit interview in het kader van schrijvers uit de buurt.” Bjarne heeft een slok water genomen en slikt en begint te spreken: “Uit de buurt of in de buurt.” De interviewer kijkt Bjarne aan en begint te vragen: “Schrijvers die in de buurt…

Ze was inmiddels gestorven aan een enge ziekte, zoals wel meer mensen in die tijd, maar toen ik haar leerde kennen was ze nog kerngezond en studeerde ze in Utrecht. Het was op een vrijdagavond, redelijke temperatuur in het voorjaar, we zouden uitgaan in de binnenstad. Ze had een hoed op, want ze was artistiek, we kwamen op straat een groepje jongeren…

Ik stuurde nog een laatste gefrustreerde mailbericht aan mijn huisarts: “Ik ben als een proefkonijn gebruikt voor mensen om werkervaring op te doen. De conclusie van het boevengilde is: Mensen zoals Bjarne bestaan niet. Zij moeten zelf hun problemen verzinnen. Wij zijn er alleen maar om hen bij te staan met: Gebakken lucht. Want wat er…

Na de dood van mijn geliefde Emma Petronella, en de dood van mijn oude vader kort daarna, kwam ik in een sociaal isolement terecht. Doordat ik lange tijd met niemand over onze intensieve relatie had durven praten, was er na haar sterven ook weinig ruimte in mijn sociale contacten om over de gevoelens van rouw te praten. Ik sloot mezelf steeds meer…

Mijn juffrouw Engels van de Middelbare Tuinbouwschool te Utrecht had mij gebeld om een afspraak te maken om bij haar Italiaans te komen eten in haar woning in een buitenwijk van de stad. “Zou het je aanstaande zaterdag uitkomen Bjarne, er komt ook een derde persoon voor de gezelligheid.” Ik schrok toen zij dit zei, de vervelende nasleep van mijn…

Het was drie dagen na het triootje dat ik de brief van Victoria Martin kreeg. De brief was niet in een fles verzonden, maar in een zakelijke enveloppe. Over de inhoud van de brief kon ik kort zijn: Het was pure chantage! Er waren met geheime camera's opnames gemaakt in de slaapkamer van mijn hospita Emma Petronella tijdens het triootje, en Victoria…

Alleen het feit dat Emma Petronella mij in een toestand van onverstandige woede en aandoenlijke boosheid de deur had gewezen, had niet gezorgd voor mijn hernieuwde hang naar alcoholische versnaperingen. Er was een feest in een boerenstal aangekondigd en ik was uitgenodigd om te komen fuiven. De vriend in wiens woning ik tijdelijk verbleef had een fles…

Plotseling kwam er een einde aan het mooie nazomerweer. Ik moest studeren voor school. Die maandag kwam het droeve nieuws, onze leraar Engels, Willem-Jan Maanveld was door de warmte in het weekend bezweken aan een hartstilstand en het lesuur Engels ging niet door. Er moest worden gezocht naar een vervangende leerkracht en dat duurde niet lang, want…

Het was de avond nadat Frits de zwarte kater door ouderdom en uitputting was gestorven en begraven in de tuin van het herenhuis waarin mijn knappe hospita mij een kamer verhuurde. Ik zat op het balkon van mijn kamer en de avondzon scheen over de tuin en het balkon. Ik zag de hortensia in bloei staan, een paar hardnekkige rozen, die het laat augustus…

De situatie met de huisbaas begon uit de hand te lopen. De kamer was duur. Ik had weinig te besteden, en ik had er totaal geen privacy. Zodra ik beter was, besloot ik per direct de huur op te zeggen. Hij reageerde chagrijnig, maar stemde uiteindelijk toch in, en hij gaf me het sleutelgeld terug, want dat had ik nog te goed. Mijn zes jaar oudere vriendin…

Precisiebombardementen, dat was het toverwoord in die tijd. Alsof er zoiets als een schone oorlog bestond. Alsof er in een oorlog niet altijd onschuldige slachtoffers vielen. Ik had al moeite om het huis van mijn knappe hospita schoon te houden, het was veel te groot voor een jongeman en een kater, maar ik had het haar beloofd in ruil voor een korting…

Lange tijd had ik gedacht dat ik het spoor bijster was, ik had neurotische klachten en zocht een uitweg in het uitgaansleven. Ik kwam daar dikwijls Peter tegen en dan wisselden we wat woorden uit om onze platonische vriendschap op peil te houden. Hij was zo'n beetje de enige die mijn warrige gedachten kon volgen. Ik begon me steeds vaker af te vragen…

De dagen na mijn aanvaring met mijn hospita over mijn, volgens haar, povere dichtkunst kreeg ik spijt dat ik mijn gedichtenschrift had vernietigd. Ik had zoveel aandacht voor haar leven gehad, maar aandacht voor hetgeen waar ik me mee bezighield had ze niet. Dat kon ze niet opbrengen in haar haastige leven van glitter en roem. Ik begon er steeds meer…

Ik beschouwde Emma Petronella als een volmaakte vrouw, het deed er voor mij niets meer toe, dat ze vroeger in een mannenlichaam had gewoond. Ze was ook geen transgender meer, een transgender was iemand in de overgangsfase en die had zij voltooid. Ze had het me allemaal uitvoerig verteld toen we wat opener naar elkaar werden en over onze relatie durfden…