Amnesty International
Die zonnige dinsdag in de meimaand die met haar warme temperaturen bijna tot einde was gebracht had ik de oudere casemanager op bezoek voor de geestelijke gezondheidszorg. Ze gaf overal correcte sociale antwoorden op, maar het waren geen woorden of gedachten die ik zelf niet kon bedenken. Ze kon niet vermoeden hoe zeer ik mij nog met mijn internetvriend uit Kazan verbonden voelde en hoe ik zijn genegenheid miste sinds we geen correspondentie meer hadden met elkaar via het wereldwijde web,
Ella Fiona was naar Duitsland naar een paardenvriendin.
De warme temperaturen hadden nauwelijks invloed op mijn zwaarmoedigheid. Het gedrag van de Russen had mij allerminst koud gelaten. Maar ik kon me niet voor het karretje laten spannen van mensen die ik toch niet kon helpen en die niet nadachten over wat ik hen terug had geschreven.
Ik durfde niet met zekerheid te beweren dat het trollen waren geweest. Ze hadden hun eigen bijzondere fantasie en moesten zich aan iedere strohalm vastgrijpen.
Ella Fiona had mij aangeraden het eens op grindrgay te proberen. Dat was erg populair en de inschrijving was gratis. Maar het was vooral een datingsite waar men veel geld wilde verdienen, want het versturen van een bericht kostte een credit en dat betekende een euro per chatbericht.
Belachelijk. En daar kwam dan nog bij dat ze zogenaamde entertainmentprofielen hadden om mensen lekker te maken zodat ze een creditpakket gingen kopen.
Maar ik kreeg er, vermoedelijk omdat ik er nieuw was en wellicht ook dankzij mijn foto en profieltekst, veel digitale knipoogjes waarvan er vier per dag gratis waren. Ook was het leuk om weer eens wat profielteksten te lezen om te vernemen hoe andere homomannen in het leven stonden in onze vrije westerse maatschappij.
Op woensdag 30 mei 2018 werd ik lid van Amnesty International, ze hadden de discriminatie van homomannen in Rusland en andere landen in de wereld op de agenda staan.
Ik dacht er over om ze een bericht te sturen om te vragen wat ze mij konden adviseren over de Russen waar ik contact mee had gehad.
Ik vond de volgende informatie op hun site:
Wet tegen Homopropaganda in Rusland
Op 11 juni 2013 werd de wet tegen 'homopropaganda' met spoed door het Russische parlement gebracht. Deze wet verbiedt de propaganda van niet-traditionele seksuele relaties - lees homoseksualiteit - gericht op minderjarigen.
Individuen riskeren een boete van ongeveer 80 euro in overtreding van de wet. Overheidsmedewerkers kunnen een boete krijgen van maximaal 800 euro. Als homoseksualiteit via de media of internet wordt 'gepromoot', dan kunnen burgers rekenen op een veel hogere boete, namelijk tussen 900 en 1.900 euro. Voor overheidsfunctionarissen is de boete in dat geval twee keer zo hoog. Organisaties die zich via de media positief uitlaten over homoseksualiteit riskeren een boete van meer dan 16.000 euro en een sluiting van 90 dagen.
Nikolai Alexeyev, een prominente voorvechter van de rechten van seksuele minderheden, was de eerste persoon die een boete ontving voor de verspreiding van 'homopropaganda'. In mei 2012 plaatste Alexeyev een poster over het stadhuis van Sint-Petersburg met de tekst 'homoseksualiteit is niet pervers'. Hij kreeg hiervoor een boete van 130 euro. In Sint-Petersburg en enkele andere Russische steden werd eerder een lokale wet toegepast die de propaganda van niet-traditionele betrekkingen verbood.
Geplaatst in de categorie: discriminatie