Alle inzendingen van Han Messie

Stefan, het zoontje van de bloemkweker, werkte hard in de grote tuin van zijn vader. Hij trok het onkruid weg uit de lange rijen bloemen. Met een schoffel maakte hij de aarde luchtig en kruimelig. Telkens zag Stefan spinnetjes en kevertjes, die hard weg renden. Stoorde hij met zijn werk die kleine diertjes? Joeg hij hen met zijn handen en zijn schoffel…

Ach, in ons kasteel is het goed wonen," bromde het spook. "Maar om hier altijd en eeuwig gevangen te zijn en er nooit eens uit kunnen... O, mochten wij geesten maar eens naar buiten zweven!" kwamen deze laatste woorden er luid klagend uit. Er kwamen veel meer spoken bij de ramen staan. Die keken allemaal neerslachtig naar buiten, naar beneden. "Wat…

Dichtbij het dorpje lag een groot bos, waarin een oud kasteel stond. Er woonde niemand in dat sombere, vervallen gebouw. Wat zag dat er naargeestig uit! De muren waren grauw, overal beschimmeld. En op sommige plaatsen gebarsten. Een van de vier torens was helemaal in elkaar gezakt. Je kon dat kasteel allesbehalve mooi noemen. De mensen van het dorpje…

We logeren in Bandung, bij de oom en tante van mijn vrouw. Vandaar maken we verschillende tochten door het bewonderde eilandenrijk van het verre Oosten. Hierbij vertel ik over een uitstapje, dat mijn aanverwante neef en ik gemaakt hebben. Samen met mijn neef stap ik op de trein naar Sukabumi. In deze plaats stappen we uit om verder te reizen met een…

Ergens in het mooie, rustige Groene Hart van de provincie Zuid-Hollend speelt een klein dartel meisje op de kwekerij van haar vader. De vrolijke Tess danst heen en weer tussen bloemenrijen, die heerlijk geuren en haar wilde bewegingen bemoedigen. Vlinders, kevers en bijen smullen hier naar hartenlust en laten Tess hun meerstemmig lied horen: "Lieve…

Morgenkou gaat over het wonderbare Sprookjesrijk. Het gebouw aan de spoorweg "Station de Oost" is een groot eethuis voor treinreizigers en rustig wandelende mensen. De onbekende elfen en kabouters die daar in de verborgen hoeken van zalen en keukens leven, praten die ochtend met vogels. Ja, als het nog vroeg is, huppen daar dikwijls mussen en mezen…

"Ik weet waarom je hier bent," bromde hij met een stem als een orkest van contrabassen. De hertogin luisterde stomverbaasd: nog steeds hing ze ondersteboven tussen de ijswanden. "Je wilde het poollicht zien en dat ook in je eigen woning hebben," ging de spookachtige ijsbeer verder. "Nu, ik weet hoe je eraan kunt komen." Hij vertelde heel wat…

Buiten het dorp, aan de rand van het bos, woonde een houthakker met zijn vrouw. De kleine woning van het echtpaar was wel heel eenvoudig. Het hutje van boomtakken en bladeren vonden ze heus mooi genoeg. 's Nachts waren ze helemaal tevreden met het licht van één lantaarn of met wat maneschijn, die door het bladerdak drong. 'Winters moesten de wanden…

Het wonderrijk bij Kaatsheuvel biedt van jaar tot jaar nieuwe verrassingen. Sindbad de zeeman heeft heel lang gewacht, maar doet hier eindelijk zijn intrede. Vele paleizen komen tevoorschijn, vertellen ondanks hun nieuwheid veel verhalen uit zeer ver verleden, misschien zelfs tijdloze geschiedenis. Het bedaagde bos achter de kleine, oude huisjes…

Vanaf de Nederlandse of Belgische kust ging een veerboot drie keer in de week naar Engeland, en weer terug. Roerganger Albert stuurde het schip met vaste hand en verstand, en werd door de bemanning zeer gewaardeerd. Toch beklaagde hij zich dikwijls. "Altijd die korte vaart over de Noordzee, heen en terug, heen en terug. Steeds datzelfde reisje...…

Je zit bij dat zo gezellige spijs- en eethuis van de Leyen, en je hebt het gevoel of je op een eindpunt van de wereld toeft Het is een heerlijk oord. Zo uit te kijken over de rietvelden en over dat meer met leuke eilandjes vol bomen. Dat loof heeft sierlijke, gekartelde ruggen. Diep blauw glanst het meer: Middellandse Zeeadem streelt de rimpeltjes…

Zes keurig geklede knechten, of als je hen liever lakeien noemt, kijken uit over het wijde plein in Eftelings Sprookjesbos. Tot hun spijt zijn ze al heel lang bedienden. Eens waren het trotse koningszonen, prinsen vol levensgenot en ondernemingslust. Maar deze zes jongemannen hadden eens een eerlijke tovenaar lelijk bedrogen en bestolen. De meester…

Het meisje Tanja zat op een Zaterdagavond druk te borduren. Het gaas op de tafel toonde al een groot bruin hek. Daarbij begon al een boerderij op te komen. "Werk maar lekker, zusje," moedigde haar broer Fred aan. "Ach, mijn ogen beginnen te jeuken van dat strakke turen," begon Tanja te mopperen. "Nou, laat mij het maar eens overnemen," lachte…

Een Meinacht op de Efteling: het welbekende ventje uit het verhaal van de reus met de zevenmijlslaarzen dacht eens na: "Ik wil graag de laatste tulpen zien, die hier nog in het park bloeien. Ja, elke nacht kan nu hun laatste zijn." Klein Duimpje liep van de slapende reus weg en ging in het donker op zoek naar tulpen. Niets dan grauwe en zwarte gedaantes…

De Alpenhelling was behoorlijk steil. Maar ergens zag je toch een wat vlakke wei met allerlei bloemen. Goudsbloemen, krokussen, margrieten en nog veel meer bloemen zonden hun geuren door de adem van de berg. De bijen bezochten al te graag die bonte kleurenmengeling. Hier vonden ze het beste stuifmeel en de lekkerste nectar. Beneden in het dal waren…

Blankheid te midden van kleurrijke bloei heeft een eigen sterke taal en bekoring. De zon schijnt over witte tulpen, schenkt de dag tere dansjurkjes. Ergens aan de statige Molenlaan toont zich de lentetrots van eiken- en beukenbos. Bosanemonen bloeien in de drukte van een kleine stadstuin. De tuinen mogen woestheid hebben, maar wat hun…

Tanka: Een hazenslaapje: twee goudvisjes glijden traag over de zandweg, versmachten haast, bereiken dan het reddende moeras. Prozatekst: Zo'n middagdutje, of het weer even indommelen tussen de nachtrust en het opstaan. Dat is te vergelijken met de korte, lichte slaapjes, die hazen hebben. Maar bij ons kunnen die hazenslaapjes nog best…

Tanka Langs heel de dakgoot van de boerderij hangen grote ijspegels: zwaarden, waarin platina met diamant samen glanst. Prozatekst Het is best vermakelijk om als bezorger van de NRC door het winterse dorp Teteringen te fietsen. En al heb je haast om met je werk klaar te komen, is het toch zeker de moeite waard om eens stil te blijven…

Siebe, een jongetje van zeven jaar, woonde in Drachten en wandelde vaak in de parken van dit heel grote dorp. "Wat klinkt dat geruis in bomen en struiken verrukkelijk," mijmerde Siebe. "Misschien zijn het wel de stemmen van engelen, die zich niet willen laten zien. Maar hun stemmen zweven voort, almaar verder en verder. Dat geeft mij het gevoel…

In vorm van vrij gedicht: Het vernuft de speurzin en vaardigheid van een dievenbende oogsten soms ongewild bewondering en zin dit ook te hebben ofschoon met slechte bedoeling tot verfoeilijk doel aangewend mocht deze kunde de wereld dienen zich geven aan mensen rondom het lelijke gewaad zou dan afvallen het schone innerlijk…

Lilith, jouw verhalen, die van 2014 tot 2018 op de site verschenen werden door de lezers verslonden. Jouw teksten met de tekeningen van de jouw bekende tekenares beschenen als een krachtig werkende vulkaan de gehele site. In die gloed leken de teksten van overige inzenders wel te verbleken. Wanneer zien we jouw vervolg op het verhaal "De sprong…

Was het ergens in Amerika, China of India? Zeker is het dat op het treinstation een oude dobbelsteen onder een stapeltje verfrommelde kranten lag. Die papieren waren achteloos op het perron neergegooid door reizigers. Die dobbelsteen peinsde over zijn lange geschiedenis van heen en weer worden geworpen: "In het gokpaleis hoorde ik juichkreten en…

Tanka: Koolmezen springen in het winterbos rondom varens, nog steeds groen; schuilen hier misschien sporen, die gezond voeden kunnen? Prozatekst: Het is druilerig weer. Fijne druppeltjes tikken op bladeren en takken, geven het bos een enigszins nevelig aanzien. Zo hier en daar staan varens, die niet als hun meeste soortgenoten nu…

Het is 's morgens vroeg. Mijn vrouw Anchie staat op om te gaan werken. Ik kan nog even op bed blijven liggen, want ik ben gepensioneerd. Na goed uitgeslapen te zijn loop ik in pyjama rond en haal alle onderbroeken en sokken van de verwarming, die de afgelopen nacht droog lagen te worden. Ziezo, alles weer netjes in kasten en laden. Maar die grote…

Tanka: Kleurenmengeling wentelt, toont bonte schemer, blinkt nu en dan op: de vink en het roodborstje draaien wild om elkaar heen. Prozatekst: Om het restaurant "Bosch en Duin" aan de Loonse en Drunense duinen, dat nu tijdelijk gesloten is, hangt grauwe herfstlucht. Toch wordt deze zwaarmoedige omgeving opgefleurd door een heel klein…

Haiku: De boom ligt omver: paddenstoeltjes hebben hier hun aarden groeiwand. Tekst in proza: De omgewaaide boom ligt plat op de bosgrond. Zijn wortels steken omhoog, gevat in stevige donkere aarde: een geweldige kluit boven een ronde kuil. Die grote zwarte schijf wordt opgesierd door allemaal gele en witte paddenstoeltjes. Dat er nog maar…

Kleine haiku-cyclus: De hond loopt snuivend door het veld, drukt elke bloem tegen de grond aan. Zijn baas volgt langzaam, murmelt zacht, kijkt nauwlettend naar alle grashalmen. Man en viervoeter zoeken almaar, verbeten. Waar wordt op gehoopt? Vage voetsporen; hand en vergrootglas deinen. Recht naar de bosrand! Trots gegrom…

Een ondernemende koopman handelt in sieraden, waarin mooie steentjes glanzen. Zetels van ebbenhout en ivoor mogen ook voor zijn broodwinning zorgen. Heel wat deftige dames kopen maar al te graag zijn prachtige halskettingen en armbanden. Zijn stoelen van grote weelde sieren dikwijls de huizen van stadsbestuurders en hogepriesters van Jeruzalem, ja,…

Al vele jaren had ik een grote bult op de linkerhelft van mijn rug. "Laat dat ding toch weghalen door de chirurg," zei vrouwlief keer op keer. We gingen naar het ziekenhuis om te kijken wat het was. "Een onschuldige vetophoping, niets kwaadaardigs," was het oordeel van de artsen. "Als je er geen last van hebt, doe er dan maar niets aan, rustig…

Wijde Zucht, een frisse wind, zweefde vol verwachtingen over de golven van de Noordzee. "Ik ben pas opnieuw geboren, heb al heel wat levens van opkomen en ondergaan achter me. Herinner ik het me goed dat ik duizend jaar geleden een orkaan boven de Oceaan was? Nu voel ik dat de Schepper van al het leven me naar het land drijft." Tussen Oostende en…