Alle inzendingen over kinderen

Ik zit met mijn dochter van twee in de wachtkamer. Ze komt naast me zitten en kijkt nieuwsgierig de ruimte in. Ze ziet de boekjes en kiest er 1 uit. Ze ziet de lego-blokjes en maakt een werkje. Ze komt weer naast me zitten en kijkt verlegen rond. De anderen in de wachtkamer vragen haar iets en ze geeft netjes antwoord. De anderen vertellen me…

Mee op tuinbezoek: netjes aan de hand, slenteren óp de paadjes en niet in het hoge gras lopen, geen verstoppertje spelen in de tuin en zeker niet jengelen met een pruillip. Je zal maar kind wezen en mee op tuinbezoek moeten! ‘Moet ik nu lachen of huilen’, dacht ik toen tijdens onze laatste open tuindag in september een drie generatie familie binnenstapte…

Hij zat er maar, drie turven hoog. Zijn koppie kwam nauwelijks boven de tafel uit. Hij had hoogrode kleurtjes op z'n konen en zijn geeuwen werkten bepaald aanstekelijk. Mistroostig leunde hij op zijn ellebogen. Er zaten nog vier mensen bij hem aan tafel en het was druk in het restaurant. Iets verderop bevond zich een tafel van zes mensen met een hond…

Met een paniekgevoel word ik wakker. Is Ramon er al? Snel kijk ik op mijn horloge om te zien hoe laat het is. Kwart over drie! Ik sta op en zoek mijn weg in het inmiddels bekende vakantiehuisje waar we nu al ruim een week logeren. Ik zoek mijn weg naar de kamer van mijn kinderen. Ramon zijn bed is nog leeg! Angstgevoelens bekruipen mij. En mijn gedachten…

Je gedachten zitten gevangen in je eigen werkelijkheid. Ik vraag me af waar je nu bent. Voel je je daar veiliger dan hier? Sterker misschien? Je kijkt naar me, maar ziet me niet. Ik probeer tot je door te dringen. Je terug te halen naar onze wereld. Tegelijkertijd vraag ik me af of dat wel beter voor je is. In jouw afgeschermde wereldje ben je een…

Hé, zie je me staan? Zie je me staan, hier buiten? Kijk eens door het raam, druk je kleine neusje even tegen het glas en zwaai naar me. Ja, het regent, ik weet dat het regent, maar ik moest je even zien. Waarom? Omdat ik van je hou, lieve kleine, omdat ik het moeilijk vind langer dan een uur zonder je te zijn, laat staan een maand of een jaar. Wat…

Hoofdstuk 1 Het was op een vroege morgen. Heel langzaam kwam de zon op. Voorzichtig stuurde hij zijn warme straaltjes over de koude grond. Héél zachtjes en heel stil. O, ’t was zo mooi! Eerst het ene straaltje, en toen het volgende, en toen nog een… en toen, o, toen waren er wel duizend straaltjes! Vrolijk scheen de zon op het natte, frisse gras…

Toen ze twee was, openbaarde het zich. Een transformatie in haar gedrag zodra er visite was. De aparte gloed die over haar gezicht verscheen, de glinstering in haar ogen, de komische gebaren die volgden, alleen maar bedoeld om aandacht te vangen. In de tijd dat ze naar school ging, zakte het weg. Ze werd wat stiller, teruggetrokkener, juist als men…

Slenterend schopte ze met haar kleine voeten tegen de gevallen bladeren. Prinses Goudfontein schudde haar hoofd gelaten. De gouden haren die haar knappe gezichtje omringden dwarrelden weer terug toen ze het hoofd weemoedig boog. Glinsterende tranen zochten hun weg over haar roserode wangen tot ze bleven hangen aan haar pruilende lippen. Het natte…

De vakantie is bijna voorbij, nog twee korte daagjes en dan moet ik naar school; een nieuwe school om het nog erger te maken. Ik haal diep adem en de heerlijke boslucht dringt mijn neus binnen en bant zo mijn sombere gedachten uit mijn hoofd. Mister Ashton loopt snuffelend en kwispelend voor me uit. Hij kent het bos beter dan wie dan ook. Mijn ouders…

Daar stond ik dan, acht jaar, de eerste keer... Hulpeloos alleen, in rood en wit met een blos op mijn wangen van verlegenheid. Vanaf God's podium probeerde ik wanhopig mijn trotse vader en moeder te ontdekken. De menigte was echter te groot en de felle lampen in mijn toegeknepen ogen veranderden iedereen in schaduwen zonder lichaam. Ik voelde dat…

In Toffeeland heerstte een machtige tovenaar. Alle toffeevooraden moesten aan hem worden afgestaan. Soms lukte het dappere rovers om de voorraad terug te halen. Maar op een dag werden de rovers in het kasteel van de tovenaar opgesloten. Slechts één rover wist te ontsnappen; hij moest de andere rovers zien te redden. De ontsnapte rover was heel…

De kleinste jongen draagt nog een muts. Hij heeft van gel geen kaas gegeten, zijn haar is gewoon zijn haar en hij is wie hij is, zonder bewustzijn van het beeld dat zijn verschijning bij anderen oproept. Het is een muts met bretonse strepen en hij is kletsnat. Toch houdt hij hem op, want de regen is koud. Het jongste meisje draagt nog vlechten,…

Ok, ik had het beloofd. Op de fiets samen met mijn zoontje van 6 naar de bibliotheek.De eerste keer. Stom, ik had twee biertjes op dus de auto moest blijven staan. Fikse wind tegen, natuurlijk...overkomt mij dan altijd. Stevig stampend met een warm gekleed jongetje op weg. Al heel snel begon ik mijn verkrampte benen te voelen. Windkracht 8 bleek…

Grimelda was niet zo'n beste heks. Spreuken vergat ze elke keer en haar toverdranken mislukten steeds. Ok, ze was nog lang niet oud, 203 jaar, ze kon dus nog veel leren. Maar Engelica en Vreestien waren pas 162 en 170, kenden al heel veel spreuken en maakten brouwsels die bijna altijd werkten. Het was volle maan en ze ging op pad, zonder bezem…

Voor het begint Ergens, diep verscholen in het bos, leeft een heel bijzonder wezentje. Niemand, maar dan ook echt niemand, heeft het wezentje ooit gezien. Één keertje, slechts één keertje, heeft iemand hem gehoord. Heel zacht. Zo zacht dat die iemand dacht: "Da’s niks" en door is gelopen. Dit verhaal gaat over dat bijzondere wezentje. Je…

Ze kwamen de trap opgeklauterd en gingen de kamer in. Thijs van vier met een nieuw vriendje. Thijs liep naar het speelgoedwinkeltje dat onder het raam stond, naast het andere houten speelgoed. ‘Moet je dát nou eens zien!’ zei hij. Het vriendje was sprakeloos. Thijs gaf hem alle tijd om de diepe indruk, die hij zojuist had ondergaan, te verwerken.…

In de dorpswinkel hebben ze roze dropstelen bij het losse snoep. Ik heb er een flink aantal gekocht. Ze zijn erg lekker, beweert Tryntsje, het winkelmeisje. Ze zien er in elk geval erg lekker uit. Erg roze. En ze ruiken ook zo lekker, zegt ze. Ze ruiken ook erg lekker. ‘Weet je wat?’, zegt Tryntsje, ‘Ik neem er één.’ Mij vallen de dropstengels een…

Al met drie famkes op de tuinbank en nu arriveren drie jonkjes. Er mag er één blijven, beslis ik, en dat is Willem. Omdat Willem het minst vaak komt en omdat Willem één van die onopvallende kinderen is, die ik altijd een beetje voortrek, uit schuldgevoel omdat ik eigenlijk, nou ja, leukere kinderen leuker vind. Niet dat Willem niet leuk is. Nu…

Woensdagavond is bij ons een trainingsdag... Ik maak me klaar voor mijn taekwondo-training, want ik moet straks weer lesgeven. Sinds een paar jaar wordt ik vergezeld van mijn oudste dochter, die een opmerkelijk talent tevoorschijn getoverd heeft in deze sport. Ze haalt de ene titel na de andere. Je zou denken, dat dat een extra stimulans is om verder…

Johanna is zo’n kind dat niet opvalt. Toen ze voor de tweede keer met de andere famkes meekwam, stelde ik me voor en vroeg hoe zij heette. De paar volgende keren herinnerde ik me, vaag en op het nippertje, dat ik haar al kende, en vermeed behoedzaam haar naam, waar ik niet zeker van was, te noemen. Maar nu ken ik haar even goed als de andere famkes…

Ze komt thuis van school en gooit haar jas neer in de gang... Geen tijd om hem op te rapen, want ze heeft haar zinnen op TV kijken gezet. "Raap even je jas op, schat." "Neen, mama, Melissa Tv kijken!" Zonder zich ook nog maar om mij te bekommeren, springt ze in de zetel, drukt op het knopje van de afstandsbediening en zapt van de ene zender naar…

Jelle vat het leven dramatisch op. Lange tijd weigerde hij enig voedsel of drank tot zich te nemen als hij mij bezocht. Bij het weggaan koos hij een ballon uit de trommel. Dat kwam van een Wilhelminapepermunt die hij, de eerste keer dat hij bij mij was, had gegeten. ‘Ik vond Katja eerst niet lief,’ bekende hij me een tijdje later, ‘want die pepermunt…

(Lezers aan het woord, AD 04 01 2002) Onbegrijpend, verbaasd en kwaad na het lezen van het bericht dat de rechter heeft besloten om Rochelle bij haar vader weg te halen. Heeft men dan geen enkel menselijk gevoel? Rochelle heeft een heel moeilijke periode achter zich waarin zij voortdurend in angst, omwetendheid en wellicht ook zonder naastenliefde…

Ik heb ‘het gordijn ervoor’. Dat is het gordijn voor de voordeur: als dat dicht is mogen er geen kinderen aanbellen. Ik sta in de keuken en Kim fietst langs. We groeten. Even later zie ik haar weer. Wat staat dat rode jasje haar leuk. Mijn lach is veel te aardig. Ze stapt dan ook van haar fiets en maakt spreekgebaren met haar mond. Nu moet ik niet…

‘Mag ik even binnenkomen, Katja? / Mag ik een koekje, Katja? / Heeft Katja nog een klusje, Katja? / Mag ik limonade, Katja? / Ik ga weer. Mag ik nog iets uitzoeken, Katja?’ Soms denk ik dat Piter niet echt om mij geeft. Maar laatst stond hij, stralend van trots als een jonge vader, op de stoep met in een wandelwagentje zijn kleine broertje Waling…

Kinderen zijn vermoeiend. Hoe heeft Katja die gaten in de sprei geknipt? Nou, met een schaar en dan steeds op een vouw. Waaróm heeft Katja die gaten in de sprei geknipt? Nu ben ik diep van binnen beledigd door deze miskenning van mijn creativiteit. Wat is Katja aan het maken? Pap? Hollen naar de keuken. Wat wóu Katja maken? Rijst.…

Wat voor wedstrijd we ook doen, Willem weet het al van te voren: hij zal verliezen. Deze keer doen we hardloopwedstrijd. Wie het snelst een rondje om het grasveld kan rennen. Liuwe staat met zijn voeten pal op de startlijn, speert er vandoor als ik ‘Pang!’ roep en neemt direct een forse voorsprong op Willem. De bouvier van de overburen begint te…

‘Ik weet wie die bessen tegen Katja’s raam heeft geschoten’, zegt Jelle. Ik meen het ook te weten. Want ik zag toevallig Jelle en zijn geduchte grote broer Simon kort na het delict weglopen. ‘Piter was er ook bij’, haast Jelle zich te zeggen. ‘Maar ik heb niet geschoten!’ ‘Piter?!’ schrik ik, want ik heb al meer van die akkefietjes met Piter gehad…

Nancy en Klaske en Sjoerdsje vinden elkaar erg aardig. Maar met zijn drieën vriendinnen zijn, dat lukt niet. Gisteren waren het Nancy en Sjoerdsje. -Hoe is het met Klaske? -Ik vind Klaske niet meer zo aardig. Ze doet soms ráár…Nu zijn Sjoerdsje en ik hartsvriendinnetjes. Vandaag zijn het Nancy en Klaske. -Hoe is het met Sjoerdsje? -Ik vind Sjoerdsje…