Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Mijn engelenbestaan

Elke nacht verander ik in een engel. Dan groeien er twee grote witte vleugels op mijn rug. Aan de onderkant zijn ze wat donzig, boven met prachtige grote veren. Mijn lichaam is dan naakt, maar gelukkig een linnen doek tussen mijn benen. Ik open dan mijn raam en klim op het venster. Met kracht zet ik mij af en verdwijn in de nacht.

Vliegend boven huizen luister ik met mijn engelenoren naar de mensen die slapen. Naar sommigen moet ik heel goed luisteren, want die ademen bijna niet. Anderen doen dat zo hard dat je hun adem bijna ziet.

Met grote slagen vlieg ik van stad naar stad, op zoek naar die ene slapende mens wiens adem je heel snel herkent. Deze is snel, vluchtig, kort en op zoek naar rust. De adem die verraadt dat de mens niet fijn droomt. Geen nacht in mijn engelenbestaan heb ik hem niet gevonden. Elke nacht doemt hij ergens op. Ik daal dan rustig neer en zet mij op het dak. En met mijn engelengeduld wacht ik tot de adem zakt. Meestal duurt dat niet lang, want als engel breng ik veel rust en wortdt de droom onder de adem snel weer fijn.

Maar soms zit ik urenlang, te wachten, op het dak. Als ik dan geluk heb zijn er geen wolken en kan ik naar de sterren kijken. Dan denk ik heel diep na. Over de mensen die niet fijn dromen en dat het voor hen fijn is dat ik ook als engel besta. Dat ik elke nacht weer vleugels krijg en op zoek naar hen ga. En meestal als ik diep zit te denken komt het moment snel dat ik mijn vleugels weer open sla, mijn benen strek en met grote slagen naar mijn venster vlieg. En zodra ik binnenstap vallen mijn vleugels van mijn rug en laat ik mij vallen, in een grote berg met veren, en slaap.

Maar als er wolken zijn, terwijl de adem onrustig blijft, dan duurt het lang en wil ik het liefst even geen engel zijn. Dan zit ik, een engel alleen, op een dak in de nacht, luisterend naar een nare droom. En soms word ik dan een beetje boos, al wordt de droom echt wel langzaam fijn, maar dan zou ik zelf veel liever slapen en een ander een engel laten zijn.

Schrijver: Maarten Plante, 8 mei 2005


Geplaatst in de categorie: kinderen

1.7 met 3 stemmen 925



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)