Alle inzendingen over emoties

“De kavel is voor u mevrouw.” Eindelijk zijn daar de verlossende woorden. Ik spring een gat in de lucht. Geweldig gewoon. Het flesje champagne ligt al weken koud en nu is het moment gekomen om hem open te maken. De kurk poeft tegen het plafond en de bubbels vloeien rijkelijk. Glas 1: “Proost schat.” “Oh heerlijk hè, eindelijk ons eigen plekje…

“Hadden we maar meer kunnen doen!” Zegt mevrouw Dezoveelste. Mvr Dezoveelste heeft drie jaar terug haar zoon verloren. Ze had hem nog zelf naar de trein gebracht. Mejuffrouw Devolgende gaat met haar de discussie aan. Mejuffrouw is manisch depressief. Zij is in therapie gegaan. Maar dit heeft zij pas gedaan na jaren van depressie, op het moment dat…

Freek schoof omslachtig het kussen onder zijn zitvlak in een andere positie. Na ruim twee uur op het houten bankje zonder ruggensteun van de linker tribune werd hij al behoorlijk stijf in zijn ledematen. ,,Ons manneke is er weer niet’’, zei zijn vrouw Annie vlak bij zijn oor, terwijl het applaus van het talrijke publiek langzaam wegebde. Freek keek…

Ik wil je vertellen van een vrouw die ik ken. Zolang ze zich kan herinneren leeft ze met de bitterzoete pijn van verlangen. Ze heeft haar hele leven al een verlangen naar Indonesië. Zo lang ze zich kan herinneren wil ze zich daar vestigen. Dat verlangen uit ze door de kleding die ze draagt. De geuren die ze gebruikt. De inrichting van haar huis…

Zo vaak hebben we elkaar gedag gezegd, een welkom gevoel erbij gehad. Het was fijn je weer te zien, maar de weldaad van herkenning bleef uit. Het herbeleven bood soelaas omdat ik in je prachtige ogen mocht staren, maar relaties en werkverhoudingen zorgden voor de gepaste afstand. Fysiek contact kwam niet ter sprake. Geestelijk bleef ik drijven op verlegen…

"Kom op, sta op, we redden het wel! Ik help je, ik ben er voor je, ik zal mijn leven wagen voor jou!" Het enige wat ik van je vroeg was om me te geloven.. Je kon het niet, je wou het niet eens proberen. Je was te moe, te zeer uitgeput om me ook maar aan te willen horen. Je kon niet meer verder en je ging onder in het moeras der emotie. Je kwam…

DEEL 1 OPKOMST Thomas was dertig jaar oud en was keuterboertje. Zijn trekker was een Fordson Dexta trekker, blauw met oranje wielen. Het was maar een klein trekkertje met vijftig pk, maar hij deed erg zijn best, net als Thomas zelf. Altijd stond hij trouw klaar om zijn dagelijkse werk te doen. Hij startte na het voorgloeien altijd goed en liep mooi…

Het blijft lang stil in de kamer. Niets beweegt. Niemand beweegt. De hele ziekenhuisstad van beton en staal en glas, de liftschachten, de gangen, de duistere tussenverdiepingen vol tikkende, zoemende, zuchtende buizen, de zalen vol bedden met herstellenden en stervenden, de bezoekers en de artsen, de studenten en de co-assistenten, zij allen houden…

‘Bescheidenheid siert’ is een welbekende uitdrukking. Ook in geschreven stukjes worden de sierlijke rondingen van zelfrelativering en zelfspot hogelijk omarmd. Als een schrijver zijn betoog eindigt door de schouders op te halen, zijn blik vol twijfels naar de hemel wendt, een open punt onder aan het relaas toevoegt, dan springen de papieren symbooltjes…

THOMAS AN DIEK Thomas liep over de zeedijk bij Lauwersoog. Zijn moeder had hem in de haven uitgezwaaid en hij had vaders zakmesje bij zich. Hij was enigszins bezorgd want het weerbericht had het over onweersbuien gehad. De lucht was nu betrokken en vochtig en het waaide niet en het was opmerkelijk stil. Thomas liep al twee uren en was de schaapjes…

Het is nagenoeg zaterdagmiddag. Het regent nog niet maar het ziet ernaar uit dat het niet lang meer op zich zal laten wachten. De koude wind raast over het weidse wijkplein. Enkele vrouwen haasten zich nog vlug bij de slager binnen om vervolgens de warme bakker te bezoeken want morgen zondag zijn de zaken gesloten. Ook de apotheker sluit over enkele…

Het is een heldere najaarsdag in oktober, wanneer ik met mijn laarzen het wad trotseer. De schelpen kraken onder mijn laarzen en de zilte zeelucht dringt mijn neus binnen. Ik geniet van de kleine wonderen die bij eb op de zeebodem verschijnen en de vogels die hun eten komen zoeken. Even doe ik mijn ogen dicht en luister ik naar het geruis van de zee…

Elke dag leer je bij is de slogan van het ministerie om potentiële leerkrachten te werven voor het onderwijs. Al 20 jaar sta ik inmiddels voor de klas, en ik heb zeker al een hoop geleerd. Deze week heb ik zelfs heel veel geleerd. De moeder van Erik is al 3 jaar ziek. Ze heeft kanker al vanaf dat Erik in groep 5 zat. Nu zit hij bij mij in groep 8…

Miskend! Miskend zijn wij! Het katholieke volksdeel is miskend! Dries van Agt heeft het zelf gezegd! Het heeft Hare Majesteit niet behaagd de uitvaart van Johannes Paulus II bij te wonen. Het kabinet vond de gereformeerde J.P. Balkenende – als hoogste politieke functionaris – voldoende. En dat terwijl bijna de helft van alle wereldleiders daar in…

Zomaar een dag in januari. Ik sta vroeg op, want ik wil naar Zandvoort. Er wordt zware storm verwacht. Wanneer ik naar buiten kijk ziet het er grauw en somber uit. Maar ik wil toch, dus gewoon douchen, eten en wieberen, lekker uitwaaien. Dara en Lindy, de dweil en de bruine Labrador, worden al erg onrustig. Zij weten wanneer ik de rugzak van mijzelf…

Een week geleden schreef ik mijn verhaal, mijn eerste gevoelens in een bui van trots en stuurde het in. 1 dag later kreeg een bericht terug, het was niet geplaatst: "Ik was niet verrassend genoeg". Toch was het een verrassing voor mij, zo heel onverwachts, ik was gedumpt! Die trots die ik voelde tijdens het schrijven van mijn verhaal was mijn…

laatst zijn we er achter gekomen dat mijn moeder een ongeneselijke ziekte heeft. door die ziekte is het niet duidelijk hoe lang zij nog leeft. ze moet allerlei kuren doorstaan. en van ziekenhuis naar ziekenhuis gaan. na velen van die kuren heeft ze weer veel nieuwe ziektes gekregen. we hebben ze allemaal bij elkaar opgeteld: nu zijn het er acht…

plotseling besefte ik dat ik leef kunnen jullie het je voorstellen Ik leef Mijn hele lichaam trilt mijn hart bonst heel hard ik voel mijn eigen adem het bloed dat door mijn aders stroomt mijn ogen kunnen helder zien en ik hoor duidelijker alles smaakt zo aangenaam voor het eerst zag ik hoe groen het gras van mijn achtertuin is en hoe…

Gesloten boek op een schone, maar rommelige tafel. Op de achtergrond 't geruis van motoren, dichtslaande deuren en pratende mensen. Muziek die laat weten dat de dag nog niet voorbij is en 't leven dat laat zien te beschikken over kwaliteiten, onvoorzien en recht uit 't hart. Berouw heb ik in mijn leven tot nu, niet zo vaak hoeven tonen. Logisch…

Elleboog op de grijsmarmeren tafel, tussen wijs- en middenvinger een sigaret, de blauwwitte, sierlijke, maar grillige slierten vullen de dompige ruimte boven haar hoofd, al was het een mengeling van gedachten in een wolkachtige stripballon. Dan zuigt ze met rimpelmond en vernauwde ogen, peinzend...haar woorden bedachtzaam afwegend, en met ingehouden…

Ik tel. Ik tel voor de zoveelste keer. Stel nou dat er bij ons 7 mensen blijven zitten, alles meegerekend. Dan in 3b 5, 3c en 3 d ieder 4 en in 3e 2. Dat maakt 23. Dus dan zouden er zeven moeten blijven zitten in de vierde om vijf klassen te houden. Van die vijf klassen hangt voor mij een hele hoop af. Sport. O ja, ik heb er op lopen schelden. Maar…

Daar lag ze, met haar benen wijd en omhoog, uiterst charmant. “Hoe bizar”, dacht ze. “Nooit van mijn 37-jarige bestaan heb ik kunnen bedenken dat ik hier zou komen te liggen”. De arts naast haar keek haar geruststellend aan. “Je voelt er niks van,” zei hij, “wil je het nog zien op de echo?” “Goed.” Een vreemd gevoel, kijken naar een echo, wetend…

Het staat met een groen, groot aanwijsbord aangegeven, met twee witte pijlen, één naar links en één naar rechts: “Irlanda”. Merkwaardig om te zien welke oude, lelijke, gedeukte auto’s hier de straat nog opsieren. We zijn ontzettend verbaasd dat ze nog rijden en vooral mógen rijden. In Nederland zouden ze ogenblikkelijk van de straat gehaald worden…

Een schril scheidsrechtersfluitje zette de trein in beweging. Eigenaardig toch! In een compartiment, vlak bij de deur, links, zat een keurig, net geklede heer – met vilten hoed en stropdas – vrome kushandjes te werpen naar een vrouwelijke leeftijdsgenote op het perron. Een 75-plusser! Een zeer goed bewaarde dan en knap op de koop toe. Aan de andere…

Het ontwaken van een nieuwe dag, langzaam in dromen verglijden. Het gelach van spelende kinderen, af en toe een traantje als er zich eentje kwetst. Een vlinder die dansend van de ene bloem naar een andere walst. Gekwetter van ruziemakende mussen om de achteloos achtergelaten kruimeltjes van oud brood. Alledaagse dingen, zo lijkt het wel, waar wij…

Ze zijn ‘in’, de gevoelens die aan de tuin gekoppeld worden. En ze zijn nog nooit zo ‘in’ geweest! Het ‘strandgevoel’ met schelpenversieringen, stoelen en tafels gemaakt uit wrakhout en tuinkasten volgestouwd met materiaal waar een strandjutter jaloers op zou worden. En de tuintafel compleet in het blauw, … om de zee naar je tuin te halen. Het…

Ik was vroeger een probleem-kind, kon daar niet zo veel aan doen want ik had al vanaf mijn geboorte last van pdd-nos. Ik ging op mijn 12e uit huis en kwam in een instelling in Smilde. Ik kwam op een afdeling met mensen die zichzelf beschadigden, en had het daar erg moeilijk mee. Maar goed, op een avond zat ik nogal slecht in mijn vel en toen ben…

Peinzend leun ik tegen de post van de kast en bekijk de bovenste planken. Oude spullen, ooit daar weggezet. Komen wel weer eens van pas... Ik hoor telefoneren: mijn oudste met zijn vriendin. Wat er wordt gezegd versta ik niet; waarover het gaat weet ik wel. Het leek allemaal nog zo ver weg. Oh nee, eerst moest het eind van hun studietijd in zicht…

Het is maanden geleden dat zij hem leerde kennen via internet. In de moeilijkste en meest verwarrende periode van haar leven werd hij een vriend waarbij ze al haar ellende kwijt kon. De eerste keer dat ze zijn stem hoorde was vlak voordat ze met haar man op vakantie ging. Iedereen vroeg haar waarom ze überhaupt nog met hem op vakantie ging. Het enige…

sommige catastrofale situaties vragen om duidelijkheid, komen in een fractie van een seconde tot uitbarsting: je slaat met je hand door een vensterruitje en dan ligt alles vol bloed en roodbesmeurde glasscherven; je valt uit een raam en breekt hier en daar wat botten, schaaft hier en daar wat vel. Hechtingen, gips, pleisters en jodium kalmeren…