Alle inzendingen over overig

Vrouwen hebben over het algemeen geen gevoel voor humor, zegt men. Onzin natuurlijk. Volgens mij hebben ze gewoon soms een iets ander gevoel voor humor dan wij mannen. Soms zie je ze bij elkaar op een terras zitten en de dikste lol hebben. Dan komt er bij mij een soort van nieuwsgierigheid naar bo...

----------------------------------------------------------------------------------------- De maandag-dagcolumn is een herhaling van de dagcolumn van 10 jaar geleden. Interessant om te zien in hoeverre omstandigheden, denkbeelden en zienswijzen van toen nu nog geldingskracht hebben. Onderstaa...

Mijn vrouw en ik zijn zo’n stel dat de taken in en buitenshuis naar behoeven verdelen. Zij is over het algemeen de tuinvrouw – voor zover dat nog wil. Op dat gebied verzorg ik slechts het grovere werk – hekken maken, afrasteringen aanleggen, maaien enz. De was is haar afdeling, ik ben zogenaa...

Vorige week zag ik een beetje een onnozel item in het journaal. De branchevereniging van de webwinkels had een onderzoek laten uitvoeren. Het bleek dat als de thuisbezorgers de pakketjes bij een afhaalpunt af leveren en de mensen het daar zelf ophalen, dit 17% minder co2 uitstoot oplevert. De grote...

Waar haal jij steeds die inspiratie vandaan vraagt een bezoeker die een boekje afneemt. Nou gewoon dat vind je overal, bij de ALDI, POIESZ, HEMA vaak bij je partner, familie, bij buren, bij dorpsgenoten, in boeken, in gedichten, in de natuur. Inspiratie hangt in de lucht is overal om je heen – ...

Wybe z’n gehoor is niet zo best meer. Hij heeft jaren in een lawaaiige omgeving gewerkt en dat wreekt zich op den duur en levert de gekste miscommunicatie op. Vandaag scharrelt hij van z’n zo’n 200 meter van de weg af staande woning, naar de brievenbus die aan de openbare weg staat. Het was...

‘Hoi Sjors, jij hier? Ik heb je hier nog nooit getroffen in het Blauwe Bos – hoe kan dat?’ ‘Ach, ik denk laat me er ook weer eens gaan kijken. Ik las jouw enthousiaste verhalen over dit bos, dus dacht ik, ik wil het zelf weleens weer zien. De laatste keer is een hele poos geleden. Zo zie je...

Vanmorgen zag ik flitsen van een uitzending van het tv programma tegenlicht. Een of andere schrijver lichtte een boek van zichzelf toe aan een delegatie van de Tweede Kamer. Ik kan alles hier gaan herhalen, door de hele uitzending alsnog helemaal te gaan bekijken, maar doe het niet om mezelf er ni...

Wie kun je nog vertrouwen tegenwoordig zei mijn buurman gisteren tegen mij. Inderdaad dacht ik wie en wat kun je nog vertrouwen. De politiek niet meer, de media lang niet altijd, de sociale media helemaal niet meer. Het bedrijfsleven buit ieder zwak punt uit van de mens om geld aan te verdienen en j...

Idioot lange titel, ik weet het maar toch moet het maar, want het is wat het is. Om de kwaliteit van mijn verhalen op te schroeven, heb ik mij tot een echte verhalenverteller gewend, ook ter verdere ontwikkeling van een eigen stijl. Na het welkomstritueel – een kop thee en een inleidend babbelt...

De titel van een Gronings liedje van de daar geleefd hebbende en daar wereldberoemde troubadour Ede Staal, hij verwoordt daarin het tuinieren zoals dat door menige liefhebber op het platteland wordt beoefend. Het verbouwen van diverse gewassen en de probleempjes daarbij. Maar het is voor menigeen e...

Je ergens aan ergeren is niet goed. En ergeren doe ik me ook niet echt aan wat en waarover ik hierna ga schrijven. Laat me maar zeggen het is meer verbazen en dan is het het verbazen over de verheerlijking van bepaalde dingen. Goed, als een mevrouw uit Beverwijk de eerste druk van de eerste Nede...

Van de week kreeg ik bericht dat ik op de lijst ben geplaatst om binnenkort een nieuwe ICD geïmplanteerd(al weer m'n derde) te krijgen. Bij mij wordt hij onder de borstspier geplaatst, omdat mijn huid te dun was/is. De eerste keer gebeurde het onder plaatselijke verdoving. Helaas de spier zelf kan ...

De meneer van KPN is aan de deur verschenen met op zijn pantalon de stoere en trotse letters die de naam van zijn werkgever weergeven. De kabel, de noodzakelijke "lifeline" voor computer en laptop is beschadigd, als draagt hij een als het ware ongeneeslijke wond. De medewerker van het telecommu...

Ik heb getwijfeld welke titel ik aan dit verhaaltje zou moeten geven: ‘Speelplaats’, ‘Camouflagebroek, of ‘Ouders van Nu’ of ‘Hedendaags tafereeltje’. Ik ben er nog steeds niet uit, maar kies voorlopig voor de titel die er nu boven staat. Het zit namelijk zo, ik liep in het Blauwe ...

Meestal wandel ik in het bos tussen Veenhuizen en Een, gewoon omdat het daar het rustigst is. En omdat het vooral in deze coronatijden dus wel raadzaam is zoveel mogelijk contacten te vermijden. Natuurlijk loopt er soms wel iemand, maar als je het juiste tijdstip kiest tref je er bijna niemand. Dus ...

Typisch zo’n titel wat bij een of ander sprookje past. U heeft gelijk, dit verhaal valt misschien wel in de categorie sprookje. Een sprookje is een beetje een fantasieverhaal, wat vaak wel goed eindigt en het speelt zich af in een onbepaalde tijd, land, en wanneer het zich afspeelt is ook onduid...

‘Zeg C., weet je ik maak me weleens een beetje zorgen over jullie’. 'Over ons, mijn vrouw en mij bedoel je?’ ‘Inderdaad, jullie beiden. Jullie zitten daar maar zo’n beetje afgelegen – weinig aanloop en zo. Vereenzamen jullie niet een beetje?’ ‘Ach kerel, dat valt best wel mee. Aa...

Mijn katholieke dochter belde afgelopen weekend en vertelde dat de scholen nog steeds dicht bleven. ‘Ja lieverd, dat nieuws is zelfs hier in de binnenlanden van het barre noorden doorgedrongen,’ was mijn enigszins flauwe antwoord. Natuurlijk voelde ik wat er ging komen. ‘Nou Pa, wat ik jul...

Of kleinzoon Barry een weekje langs kan komen. De vraag werd gesteld door mijn jongste dochter. Een leuke meid, maar zwaar katholiek (heeft ze niet van mij hè – niet mijn schuld) en dus een heel koppel kinderen daar in hun afgrijselijke betonstad. In deze tijd komen de muren en ook de kinderen op...

Het telekinetische ruimtevaartuig, met ongeveer soortgelijke vermenselijkte robots met verregaande telepathische krachten, landde op de planeet aarde, en na hun eerste bevindingen zond de bemanning de resultaten van hun onderzoek razendsnel weer terug naar Mars. Na een crash destijds, in de infor...

Laatst een oud vriend opgezocht in Zwolle. Even een beetje bijpraten en zo. Als je wat verder uit elkaar woont, dan verwateren contacten enigszins en ja dan is het goed om zo af en toe een bezoekje af te leggen. ‘Hoe lang woon hier je nu ook al weer.’ ‘Zo’n vijftien jaar, ja de tijd gaat ...

Vandaag moet ik voor controle naar het UMCG. Dan zet ik de auto neer op een P+R plek in Haren, en stap op de bus, de meest snelle en verstandige manier om er te komen, zonder in de stadsjungle verstrikt te raken. De buschauffeuse vraagt waar ik heen moet. ‘Deze bus gaat toch naar het UMCG? Ik dach...

Wat een klein boomertje al niet te weeg kan brengen; je houdt het niet voor mogelijk. Even was ik de Poiesz te H. ingeschoten. Nee, nee, even voor de duidelijkheid niet met kwade bedoelingen. H. valt dan wel onder het ‘wâldpyken’ gebied, maar het is hier echt behoorlijk vredelievend en men wil ...

Onzekerheid is een schuwe vogel die klapwiekt van onrust achter de geborgenheid van een ligusterhaag.

Zij, enigst dochter van een in hoog aanzien staande notabele van het dorp en voormalige gemeente Haren was verzot op trainen in de sportzaal. Ze had daar ook haar vriendje ontmoet; een beer van een kerel met de nodige bling bling en tatoeages. Ja, daar hield ze van – een kerel met ballen, vooralsn...

De schrijver van korte verhalen reed in z’n rolstoel door het winkelcentrum en kwam daar een hem onbekende tegen, die hem wel 'kende'. ‘Goedendag, u bent toch die schrijver van korte verhalen? Ja, ja, zeker weten, ik herken u van internet. Uw laatste verhaal was weer fraai.’ ‘Dank u wel ...

Een paar dagen later was het zover. Emma had een Tupperware party georganiseerd in de huiskamer van het pand dat zij gekocht had van het geld dat ze van een overleden oom had gekregen. Nooit geweten dat ze zoveel vriendinnen had in de stad. Mensen uit alle rangen en standen op zoek naar een voordeli...

hij pakt me, draait me rond neemt me uiteindelijk in de mond. Ik wacht tot hij heeft bedacht wat hij met me gaat doen. Het zal u niet verbazen dat ik vele woorden heb aangedragen om zijn gevoelens te verbeelden. Wat ik al wel niet aan levenslust en verdriet en zakelijke beslommeringen door me heen ...

Deze keer had ik mijn aanstaande bezoek beleefd aangekondigd met twee telefoontjes. De kou zat eind januari nog in de lucht al leken er op de een of andere manier al tekenen te zijn van een vroege lente. Ze moeten me wel zielig of meelijwekkend gevonden hebben wegens mijn "voucher" van de "Vereni...