Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Het Experiment

(26-01-2021)

Gisteravond was het even de moeite waard om de avondklok te negeren, want het was een prachtige frisse heldere avond. Even genieten van de sterrenhemel. Het was ver na negen uur, mijn honden waren ook buiten, het excuus.
En trouwens een stuk van de weg af wonend en op eigen erf, dus niet op straat, kan niemand me iets maken, en niemand ziet me en ik val ook niemand lastig.

Zo naar de hemel kijkend en de gebeurtenissen van de afgelopen dagen overdenkend, viel me de merkwaardige gedachte in, dat wij hier op onze aardkloot weleens deel zouden kunnen uitmaken van een experiment van een of andere almachtige grootheid. Zo groot dat we dat niet eens kunnen bevatten.
Die grootheid heeft het heelal geschapen net zoals een Eise Eisinga, dat in z’n kamer heeft nagemaakt. En die grootheid heeft op net dat ene kleine brokje waterige steenklompje met aarde, iets gecreëerd wat uitgroeide tot de mens. Misschien wil hij gewoon zien, tot wat dat z’n creatie wel of niet uitgroeit. Hij heeft ze goede en slechte eigenschappen meegegeven en heeft net zoals, zijn creaties in laboratoria experimenteren met het klonen, splijten van cellen en weet ik wat voor enge dingen men er verder ook doet; zelf ook ‘iets’ op kweek gezet?

Het gekke is dat wij menen uniek in het heelal te zijn, en misschien is dat ook wel zo.
Maar het lijkt me zo bekeken onwaarschijnlijk. Als ik hem was zou ik met zoveel aanwezige hemellichamen ook op andere uithoeken in dat heelal gelijktijdige experimenten uitvoeren om vergelijkingsmateriaal te hebben. Lijkt me logisch. Een verklaring voor de UFO? Onzin, of slechts een stille wens van bepaalde mensen? Maar misschien is er toch wel degelijk iets opgekweekt in een of andere uithoek van het heelal wat veel intelligenter is dan wij mensen.
Maar ja, ik ben Hem niet en kan natuurlijk ook zijn grootsheid in denken niet evenaren. Misschien heeft Hij heel andere bedoelingen. Bedoelingen die wij, slechts onderdeel van het experiment, nooit kunnen begrijpen.
Toch wel een vreemde gedachte, dat we losgelaten of opgekweekt zijn om te zien waar we eindigen.

Zoals Eise Eisinga in z’n kamer het heelal nauwkeurig bekeek en heeft geprobeerd het na te bouwen, zo bekijkt Hij zijn heelal misschien wel onder een soort van microscoop.
Hoe het een zich tot het ander verhoudt weten we gelukkig niet. Aan de ene kant jammer, want dat zou ons nog iets meer nederigheid bij kunnen brengen over wat we eigenlijk al of niet voorstellen.
Het experiment bestaat misschien gewoon uit het door Hem bekijken en lering trekken uit wat wij er van maken: Helpen ze die aardkloot waarop ze vooralsnog moeten leven, toch echt helemaal naar de verdoemenis? En gaan ze echt proberen zich langzaam te verspreiden door het heelal of lukt het ze niet, en is mijn ‘grote experiment’ hiermee voortijdig afgelopen.

Een merkwaardige gedachte? Nee eigenlijk ook niet natuurlijk. Zijn alle geloofsleren niet een beetje een verklaring, ontkenning of een uiting van respect voor dit wonderlijke ‘experiment’ van Hem?
Ach, waar maak ik me eigenlijk druk over, het zal mijn tijd wel duren toch? Of naderen we veel sneller dan gedacht het einde van het experiment.
Wie weet.

Ik kijk op m’n horloge en het wordt steeds frisser – lichte vorst. Bedtijd; hebben we weer iets om verder over te dromen. Wie weet wordt daarin zoals zo vaak de oplossing heel simpel voor – en uitgelegd. Net als vroeger op school, toen ik geen snars van meetkunde begreep, maar ‘s nachts in mijn dromen de moeilijkste problemen altijd feilloos oploste. Helaas eenmaal echt goed wakker geworden vervluchtigde de oplossing weer.

Ben benieuwd. Welterusten.

Schrijver: catrinus
Inzender: C.A. de Boer, 5 februari 2021


Geplaatst in de categorie: overig

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 114



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)