Alle inzendingen over BADEN

Op 23 augustus van dit jaar ben ik voor het eerst van mijn leven - ik ben nu 66 - flauwgevallen. Dat was tijdens een etentje in een restaurant en het kwam waarschijnlijk door de combinatie van een aanval van oogmigraine, een paar glazen wijn, een flinke hoeveelheid eten en langdurig zitten. Ik...

...die vredige en feeërieke landschappen in Baden-Würtemberg, op energieke wijze doorkruist door de treinwagons. Eens het schouwtoneel van de Duitse Romantiek, een geestesstroming die ik in mijn hart draag als het kostbare, dierbare erfgoed van de West-Europese cultuurgeschiedenis. Maar...

In kasteel Heeze op de Kapelstraat 25 in Heeze woont en werkt de artistieke barones Ursula van Genève Lullin, die bevriend is met Ans Markus, Marte Röling, Anita Groener, Saskia Pfaeltzer, Othilia Verdurmen en de wat minder bekende Dymphina Puissant. De volmaakte schoonheid Dymphina woont in het...

...rimpeling of golven die ongestoord liggen te baden en te dromen in het licht van de zomer. De ontsteking is geweken; is op de terugtocht gegaan; heeft het af laten weten. De genezing schijnt te zijn ingetreden, zoals de genezing die de Ouden vierden in de tempel van Asklepios. De toekomst...

Toen de kids klein waren, werden er met verjaardagen slingers opgehangen, ballonnen opgeblazen en je was er best eventjes mee bezig, maar het gezicht van het betreffende kind was genoeg: het was jarig en het was te zien ook. Dat mocht, want het hoorde zo. Meestal hing het spul meer dan slechts 1...

...overleed op 11 september 1888 in het psychiatrisch ziekenhuis van Achern, nabij Baden-Baden. Je werd 77 jaar.

...de spieren en weet ik wat al niet meer, zijn die baden ook onderverdeeld in diverse afdelingen waar je te maken hebt met stromingen onder water die je lijf als het ware een massage geven. Ook zitten er een aantal ‘tonnen’ in, afgescheiden van de rest, maar toch hetzelfde water, tja je...

...begraven en nu lag de Vrolijke Vette Haan te baden in het bloed. Omgelegd door een fijnbesneden haantje dat onder in het hok, dicht bij het fundament woonde. ‘Eigen schuld’, zeiden de Correcte Haantjes en Hennetjes die boven in het hok woonden, ‘hij kraaide veel teveel onderuit de buik....

Het was koud in de tent. Aan weerzijdes stonden kachels opgesteld, waar ik af en toe zo dicht mogelijk op ging staan. Anderen leken er beter tegen te kunnen dan ik. Op het podium stond een band uitbundig te zingen voor onze God, ik zong mee. De spreker, Bert Bruinekreeft, had net het Woord met...

In het bad van kleuren als de beelden in mijn droom, samen zwemmen als een vis in het water. Dat is een wereld op zichzelf ver weg van de mijne en dan toch zo dichtbij en dan ademloos staren naar het doek, van alle schroom bevrijd! Laat deze gevangenis,ga mee, met de stroom, tegen de stroom, met...

...begroet met wat hogere temperaturen, ligt het te baden in een frivool maar nog altijd bescheiden zonnetje. Met de vriend van mijn oude dag, vermoedelijk de vriend van mijn laatste jaren, ben ik hier en samen bezichtigen we de amateuristische maar met fervent enthousiasme door bewoners...

...de Hans-Thoma-Prijs, de staatsprijs van de staat Baden-Württemberg. In 1965 werd je een erelid van de Duitse Academie Rome Villa Massimo, in 1914 afgebouwd door de ondernemer/kunstverzamelaar/filantroop Eduard Arnhold, de zoon van een Joodse arts. De huidige directeur is de kunsthistoricus...

Toen mijn jongste broer botkanker kreeg, bad ik me een ongeluk om zijn genezing. Hij was 15 jaar en een goede jongen. Beurde de mensen op met zijn grapjes. Ik geloofde toen nog sterk in een alziende God die kon ingrijpen in persoonlijke levens. Zouden al die duizenden mensen op het Sint...

De lucht was blauw, staalblauw, alle nuances lentegroen baadden in een meedogenloze zon, hardvochtig uitgeknepen. Hoefblad, groot, klein, wit of Japans, al snel viel het vormloos terug naar moeder aarde, daarna volgden andere plaatselijke planten, in volgorde van weerstand. Maar de agave bloeide...

De therapeute was graag bereid haar honingzoete glimlach weg te schenken, enkele hoogdravende egostrelende complimenten ten beste te geven, de cliënte een paradijselijke werkelijkheid en toekomst voor te spiegelen en letterlijk en figuurlijk haar handje vast te houden à raison van vijfenvijftig...

Het volgende adres in mijn zoektocht naar verlichting is de, inmiddels, bekende ademvirtuoos Wim Hof, ook wel “The Iceman” genoemd. Ik heb geboekt voor een cursus bij hem, die de methode-Hof wordt genoemd en in Amsterdam loop ik het zaaltje binnen waar de ademcursus wordt gegeven. Ik ben de...

Vandaag heeft mamma toverwoorden gesproken, al was zij zich hier niet bewust van. Ik was bij haar op bezoek, en we zaten samen in de woonkamer een kopje thee te drinken. Het was niet voor het eerst dat mamma een gesprek besloot met de opmerking ‘Jah Stef, je hebt een heleboel plannen, alleen...

Ramses Shaffy is een zanger van de zestiger jaren. Hij zong. Hij vocht. Hij huilde. Ik weet niet of hij bad, maar dat mogen we aannemen, en lachen, werken en bewonderen deed hij zeker. Maar daar wil ik het niet over hebben. Ramses dacht aan ons. Hij probeerde mensen actief te maken, maar niet...

...open, om maar niets van zijn reactie te missen, baden wij, de acht zusjes, het 'Notre Père' en het 'Je vous salue, Marie.' We waren zo druk doende geweest met die vreemde taal dat we niet beseften dat degene, voor wie we zesmaal daags Gods zegen afsmeekten, bij ons aan tafel zat. Het 'Lieve...

Liesje is zo lui dat ze tot Slapend Lid is benoemd van de Vereniging Bezint en Sluimer Zacht. Een delegatie van de Vereniging verscheen aan haar bed om haar het oorkussen te overhandigen, maar slaagde er niet in haar wakker te maken. De Vereniging overweegt haar tot Slapend Erelid te...

'Ik moet er heel even naar toe,' onderbrak ik het verhaal van mijn dochter, 'want als de wasautomaat gaat centrifugeren dan maakt die zo ontzettend veel lawaai en dan kan ik hem gelijk uitzetten.' Op weg naar de badkamer vertelde ik dat er waarschijnlijk een knoop of een veiligheidsspeld in...

Het is een prachtige film, de beentjes – of butkes – van Sint Hildegard. De beentjes van Sint Hildegard liggen 73 uur lopen vanaf Almelo, althans, als je via het slot Bad Bentheim en het standbeeld van de Lorely in de Rijn gaat. Dat is best een tippel, maar daar gaat de film helemaal niet...

‘It´s the most wonderfull time of the year’. De warme mannenstem klinkt croonerachtig door de speakers. Gevoelens van verwachtingsvolle nostalgie golven over me heen. Ik realiseer me dat het 12 januari is. We zijn op Kanaleneiland Utrecht en de woonwinkel waar we langs lopen heeft de...

Ben ik de enige die het zo druk heeft en/of een chaotisch leven leidt? Ik heb vandaag zelfs een aparte kalender voor mijn zoon van acht aangeschaft, want ik kan het allemaal niet meer bijhouden. We rennen wat af met z'n allen en de wereld draait maar door. Opstaan, ontbijten, kids naar school...

Ik heb de herfstbladeren van het tuinpad geveegd. Het boekje met de beste 100 moppen aller tijden gekocht en gelezen (af en toe luidop gelachen), ik heb geluisterd naar het Adagio van Albinoni, ik ben gaan lopen, heb de haard aangestoken, een milkshake gemaakt en hem slecht gevonden, ik heb de...

Ze had me gevraagd een setje mee te brengen waarmee ze pompoentjes zou kunnen vervaardigen: wollige bolletjes van garen die ze zou kunnen gebruiken om de eveneens zelfgemaakte poppen en beesten te versieren en te vervolmaken. Ik bewonderde haar zozeer om de moed, om de wilskracht waarmee ze nog...

Je moet na een dag of 2 nog eens buiten en hebt in geen 4 dagen je haar gewassen. Met deze voorkennis sleep je jezelf naar de badkamer. Je merkt dat nog een paar opgezwollen chipsresten in het bad rusten. Ok, misschien was je idee van gisteren om chips te eten terwijl je een boek las in bad, niet...

Liselore werd wakker in de heksstudentkamer die ze boven de kapsalon gehuurd had. Het was de eerste ochtend in haar nieuwe leven in Triastad. De tovenaarcolleges begonnen over een paar weken pas. Maar ze wilde meedoen met alle activiteiten die het nieuwe studiejaar in de stad zouden inluiden, en...

(Stormwind) De dagen die ik reis, zijn bij uitstek de dagen die ik leef. Gereisde kilometers zijn als voedsel dat gegeten lekker valt, maar nooit voldoende, laat staan genoeg is, daar in de loop van de avond, maar zeker de volgende dag de klap van de klop laat weten dat er opnieuw moet worden...

De Gentse Feesten heb ik helaas moeten missen. Ik lag de hele dag ziek in bed, kijkend naar verscheidene belspelletjes op tv. Fascinerend gewoon, hoe iedereen steeds hetzelfde antwoord geeft en het toch steeds fout is(!). Hoe dan ook, ik geef er nooit meer 50 euro aan uit, ik raak toch nooit...