Alle inzendingen over Jeugd

...van goede huize komen er sowieso voorbij te komen. Mijn advies is: blijf er maar achter, want: de jeugd gaat naar school en de wereld is van hun!

...ik dat die ergernis van alle tijden is. Als de jeugd te veel naar ouderen luistert, blijft alles bij het oude en de ontwikkeling van de mensheid stagneert. Sommige patriarchale culturen staan al meer dan duizend jaar stil. Als angst voor het eind het geluk vertroebelt, bedenk ik dat het leven...

...ouders knikken. Ze denken even terug aan hun jeugd en aan het onbegrip van hun ouders. Ze kijken naar hun kinderen, die doodstil zitten te wachten. De herten zeggen dat wat hen betreft er een disco mag komen op de andere open plek, de andere dieren knikken instemmend. Mits er maar geen...

...openvouwen en de zegels verbranden van het verleden, terwijl ze wandelt door de straten van gebroken dromen waarin haar jeugd is vervlogen... Adembenemend pijnlijk wordt de nabijheid van wat zo lang vergeten was.

...deuren. In de kamer waarin ik mijn "gouden jeugd" beleefde was zij prominent aanwezig en ik spiegelde me in haar als ik aan tafel met cederhouten purperen potloden tekende en kleurde. Ze heeft de glaasjes meegenomen. Het waren de kleine glaasjes van fonkelend, fragiel kristal met de...

...bomen verkleuren in het late seizoen. Mijn verre jeugd ligt diep verzonken in een peilloze kloof; de aanzetten van grijsheid tasten mijn haardos als met voorzichtige handen aan. Loutering is mijn deel geworden en de wijsheid die ik wens mag mijn bezit worden. De Dood, die Gigant, verwelkom ik...

...van september, de zomer van de herfst en mijn jeugd van mijn oude dag scheiden. Nu wordt de stad overstroomd en overspoeld door horden studenten en jongeren. Hele generaties overvleugelen mij en streven mij moeiteloos voorbij. De onzichtbare scheidslijn is getrokken; het estafettestokje van het...

...met mij het voor ogen hebben, dat was zorg voor jeugd en gezin, daar had je wat aan en wat het allermooiste was? Niks tot vijf uur, het privé nummer van de dame in kwestie was ook voorhanden zodat je niet: jezelf in bochten hoefde te wringen als het uit de hand liep…hoe anders is dat nu!...

...Gewend aan de Indonesische cultuur van haar jeugd als zij is, vloeien de jammerklachten van haar lippen in een stroom die geen einde kent. Het is een welhaast dwingende eis die zij vertolkt met haar wezen, met haar ziel, met haar lichaam; de eis die zij tevergeefs uitschreeuwt en die nooit...

Karsten Klein, wethouder Jeugd, Welzijn en Sport te Den Haag, ziet wel iets in mijn werk- en levenservaring. Den Haag is op zoek naar vrijwilligers, aldus een door deze wethouder ondertekende brief. Vreemd, toen ik op zoek was naar werk vielen dergelijke kwalifikaties mij nooit ten deel. Karsten...

...op de plaats van de velden en het bos. Mijn jeugd verdween op het moment dat de straat werd geasfalteerd en de beken in een ondergronds keurslijf van buizen werden geduwd. Straat en ikzelf werden opgewaardeerd. De zotte jaren voorbij kregen we een beschaafd voorkomen. Ik sloot mijn...

...Nimmermeer, de droombeelden van een onbezorgde jeugd op het platteland. Tot zijn vijfde jaar had hij op het platteland gewoond. Vaak was hij in die tijd, zodra zijn kleine beentjes hem konden dragen, ertussen uit geknepen, uit de benauwende sfeer van het ouderlijk huis annex...

Mijn vader kocht het huis op een dinsdagmorgen. Hij werkte al een jaar als vertegenwoordiger in Rotterdam. Bijna elke morgen reed hij hier aan de overkant van de singel over de Ringdijk, steeds maar kijkend of er een huis te koop stond. Toen dit huis te koop stond was hij waarschijnlijk de eerste...

Naast de garage was achter het huis eerst een terras en dan een grasveldje. Het terras bestond voor de helft uit een groot vlak van beton, dat aan het huis vast leek te zitten, de andere helft bestond uit betonnen platen van 50 cm bij een meter, die los lagen. Ze waren loodzwaar, maar heel af en...

Op alle zolderkamers waren de schuine hoeken van het dak afgetimmerd op ongeveer een meter hoogte. Daarachter waren diepduistere kastjes ontstaan waarin zich in de loop der jaren de stoffige herinneringen ophoopten. Ik trok regelmatig op een regenachtige middag een kastje open op de kamers van...

Een fragment uit mijn honderd dagen dagboek De koperen pannetjes hangen te glimmen in het lamplicht. Ze herinneren mij aan Frankrijk. Hoe we samen in een klein dorpje over de markt zwalkten; het winkeltje vonden waar ze stonden te glimmen in de etalage alsof ze op ons hadden staan wachten. Het...

...weinig die de verkeersregels hanteren en dat levert soms gevaarlijke situaties op. Maar wat me het meest tegen staat is toch wel, dat de jeugd de gehele breedte van het fietspad moet gebruiken, zonder zich te bekommeren om de rest van het verkeer. Heel gevaarlijk dit.

...tranen betreffen de voortsnellende tijd die mijn jeugdjaren vernietigd heeft die voorbijgleden in de grauwe straten van de wijk die gesitueerd is aan de overkant van het zwarte water. Maar de zwaarte en het verdriet zullen mijn hart weer verlaten. Als de branding en het getij die aan komen...

...pedalen, nooit meer bereikte ik het gevoel van het rijden door de straten uit mijn vroege jeugd, op die oude paars geverfde kleine fiets.

...van dronkenschap en orgieën terwijl ik mij in jeugdige, romantische overmoed aan de oevers van de rivier bevond, onder een stormachtige hemel. Onze liefde hield geen stand toen we teruggekeerd waren op de universiteit en professor S. ons bleef vervelen en lastigvallen met eindeloze...

...was in die tijd dat mijn godsbeeld sporen van erosie begon te vertonen. Uit: Jeugd in Zuidlaren

...lepel snert meer eten zonder een lichte zeepsmaak in de mond te krijgen. Uit: Jeugd in Zuidlaren

...pindakoek en verdiepte mij nog verder in de avonturen van Kapitein Rob. Uit: Jeugd in Zuidlaren

...martiale klanken weerkaatsen opgewekt en enthousiast in het dal tegen de vakwerkhuizen en de stoet schrijdt langzaam en plechtig voort..... In Lanersbach was ik jong; mijn jeugdfoto toont een gezicht zonder lijnen of groeven; mijn nog blonde haar. Ik zal mijn Lanersbach nooit terugzien, maar...

'Wij kunnen elkaar de hand schudden' is een mooie uitdrukking. Er wordt mee bedoeld dat je gelijkgestemden bent, in dezelfde situatie. De uitdrukking is nog redelijk hedendaags. Maar toch vrees ik, met grote vreze, dat er iets zal gaan veranderen. Er is een nieuw modeverschijnsel, sterker...

...vrienden en vriendinnetjes, die mijn jeugdjaren in de arbeiderswijk, in de grauwe, parallel aangelegde straten, in het lage schoolgebouw van Zweeds hout dat haar elkaar overlappende glanzend gelakte planken als de schubben van een vis droeg, en in het kleine, pittoreske kerkje in...

...stralende beelden in onze spiegels De jeugd vormt een kortstondige rimpeling in het meer van ons leven, veroorzaakt door een incidenteel briesje en een lichtvlek op de muur van de tijd, vergankelijk en vluchtig.... "Give me one more chance again, one more chance to see the world...

...nog een lang leven mee zouden moeten gaan. De jeugd is mij doorgaans niet slecht gezind en ook nu kon ik zeer houden van hun nog kinderlijk aandoende speelsheid en onschuld en van het nog hemelbestormende enthousiasme; ik, die nooit een kind onder mijn hart gedragen heb of het leven...

Een smalle stenen trap leidt onvermoed en haast ongezien naar de speelgoedzaak in het centrum van onze stad. De collectie die men daar aantreft is enorm uitgebreid, maar ik koos slechts voor de "Bakugan-ballen" op aanraden van de moeder van de kleine jongen. De helgroene, glanzende ballen met...

...enthousiaste en uitzinnige jongeren zich verzamelden en het uitbundige spel van hun jeugd speelden.....